Jawi Kanda/1904
ꦗꦮꦶꦏꦤ꧀ꦝꦲꦁꦏ꧇꧔꧖꧇꧈ꦄꦥꦿꦶꦭ꧀꧇꧑꧙꧐꧔꧇ꦏꦥꦶꦁ꧇꧑꧐꧇ꦱꦥꦂ꧇꧑꧘꧓꧔꧇꧉
ꦱꦸꦫꦏꦂꦠ꧉
ꦱꦥꦶꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦏꦺꦩꦮꦺꦴꦤ꧀ꦏꦧꦶꦔꦲꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦥꦫꦥꦿꦶꦪꦤ꧀ꦠꦸꦤ꧀ꦗꦮꦶꦲꦩꦂꦒꦶꦲꦁꦱꦭ꧀ꦮꦼꦮꦼꦔꦤ꧀ꦱꦏꦶꦁꦏꦩꦶꦫꦲꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦏꦔꦁꦒꦸꦥꦽꦩꦺꦤ꧀꧈ꦱꦢꦪꦥꦿꦶꦪꦤ꧀ꦠꦸꦤ꧀ꦗꦮꦶꦏꦭꦶꦭꦤ꧀ꦚꦼꦏꦺꦴꦭꦲꦏꦼꦤ꧀ꦲꦤꦏꦶꦥꦸꦤ꧀ꦝꦠꦼꦁꦥꦩꦸꦭꦔꦤ꧀ꦮꦭꦤ꧀ꦢꦶꦱꦫꦤꦧꦪꦫꦤ꧀ꦩꦶꦫꦃꦱꦔꦼꦠ꧀꧈ꦩꦶꦭꦩꦼꦱ꧀ꦛꦶꦲꦶꦁꦠꦼꦩ꧀ꦧꦺꦧꦝꦺꦏꦛꦃꦲꦤꦏꦶꦁꦥꦿꦶꦪꦤ꧀ꦠꦸꦤ꧀ꦱꦒꦼꦢ꧀ꦝꦠꦼꦁꦠꦼꦩ꧀ꦧꦸꦁꦮꦭꦤ꧀ꦢꦶ꧈ꦕꦺꦕꦺꦒ꧀꧈ꦱꦲꦏꦔꦁꦒꦸꦥꦽꦩꦺꦤ꧀ꦲꦤꦩ꧀ꦧꦲꦶꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦥꦩꦸꦭꦔꦤ꧀ꦗꦮꦶꦔꦤ꧀ꦠꦺꦴꦱ꧀ꦥꦶꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦥꦶꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦥꦁꦒꦺꦤꦤ꧀꧈ꦏꦁꦒꦺꦱꦶꦤꦲꦸꦲꦤꦏ꧀ꦲꦤꦏꦶꦥꦸꦤ꧀ꦠꦶꦪꦁꦱꦶꦠꦶ꧈ꦠꦸꦂꦧꦪꦫꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦲꦶꦁꦒꦶꦃꦱꦪꦩꦶꦫꦃꦱꦔꦼꦠ꧀꧈ꦔꦤ꧀ꦠꦺꦴꦱ꧀ꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦩꦸꦮꦠ꧀꧈ꦢꦢꦺꦴꦱ꧀ꦱꦩ꧀ꦥꦸꦤ꧀ꦠꦼꦠꦺꦭꦏꦔꦁꦒꦸꦥꦽꦩꦺꦤ꧀ꦥꦸꦤꦶꦏꦱꦔꦼꦠ꧀ꦩꦶꦠꦸꦭꦸꦔꦶꦫꦸꦩꦼꦏ꧀ꦱꦝꦠꦼꦁꦧꦁꦱꦏꦸꦭꦠꦶꦪꦁꦗꦮꦶ꧈ꦤꦔꦶꦁꦥꦸꦤꦥꦱꦩ꧀ꦥꦸꦤ꧀ꦩꦼꦱ꧀ꦛꦶꦱꦢꦪꦠꦼꦠꦶꦪꦁꦱꦶꦠꦶꦲꦁꦒꦺꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦚꦏꦺꦴꦭꦲꦏꦼꦤ꧀ꦲꦤꦏꦶꦥꦸꦤ꧀ꦝꦠꦼꦁꦥꦩꦸꦭꦔꦤ꧀ꦏꦤ꧀ꦛꦶꦧꦶꦔꦲꦶꦁꦩꦤꦃ꧈ꦢꦺꦫꦺꦁꦏꦤ꧀ꦠꦼꦤꦤ꧀ꦱꦧꦧꦺ꧈ꦱꦧꦧꦶꦥꦸꦤ꧀ꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦱꦮꦼꦤꦺꦲꦶꦁꦒꦸꦫꦸꦲꦶꦁꦏꦁꦲꦩ꧀ꦧꦼꦏ꧀ꦱꦶꦪꦝꦠꦼꦁꦩꦸꦫꦶꦢꦶꦥꦸꦤ꧀꧈ꦲꦩ꧀ꦧꦼꦏ꧀ꦱꦶꦪꦏꦥꦶꦪꦺꦤꦸꦤ꧀꧈ꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦒꦸꦫꦸꦲꦶꦁꦏꦁꦥꦸꦫꦸꦤ꧀ꦲꦔꦸꦗꦂꦲꦸꦗꦫꦶꦲꦮꦺꦴꦤ꧀ꦝꦠꦼꦁꦩꦸꦫꦶꦢꦶꦥꦸꦤ꧀꧈ꦔꦤ꧀ꦠꦺꦴꦱ꧀ꦲꦢꦩꦼꦭ꧀ꦒꦶꦫꦶꦱꦶꦁꦩꦤꦲꦶꦥꦸꦤ꧀ꦭꦫꦺ꧈ꦩꦁꦏꦢꦺꦫꦺꦁꦩꦼꦱ꧀ꦛꦶꦱꦢꦪꦩꦸꦫꦶꦢꦶꦥꦸꦤ꧀ꦮꦲꦸꦲꦤꦏꦶꦥꦸꦤ꧀ꦠꦶꦪꦁꦕꦕꦃꦕꦸꦕꦃ꧌ꦲꦸꦫꦏꦤ꧀꧍ꦏꦺꦩꦮꦺꦴꦤ꧀꧈ꦠꦼꦂꦏꦝꦁꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦲꦤꦏꦶꦁꦥꦿꦶꦪꦤ꧀ꦠꦸꦤ꧀꧉ꦭꦺꦴ꧈ꦩꦼꦁꦏꦺꦴꦝꦶꦱꦶꦏ꧀ꦠ꧈ꦒꦺꦴꦤꦺꦔꦸꦗꦂꦲꦸꦗꦫꦶꦲꦭꦏꦥꦿꦶꦪꦺꦩꦏꦠꦼꦤ꧀:ꦱꦥꦱꦥꦩꦸꦫꦶꦢ꧀ꦏꦸꦱꦶꦁꦥꦩꦶꦠ꧀ꦭꦫ꧈ꦩꦁꦏꦲꦺꦴꦫꦭꦫꦠꦼꦩꦼꦤꦤ꧀꧈ꦩꦸꦒꦩꦸꦒꦢꦶꦱꦩ꧀ꦧꦼꦫꦧ꧀ꦊꦝꦺꦒ꧀꧈ꦤꦶꦁꦗꦸꦁꦏꦠꦺꦱꦶꦁꦢꦶꦁꦒꦺꦴꦧꦲꦺ꧈ꦢꦸꦢꦸꦲꦥꦲꦥꦤꦺ꧈ꦲꦫꦠ꧈ꦲꦫꦏ꧀ꦭꦸꦕꦸꦔꦠꦼꦤ꧀꧈ꦱꦤꦢꦾꦤ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦩꦏꦠꦼꦤ꧀ꦮꦲꦸꦢꦺꦫꦺꦁꦩꦼꦱ꧀ꦛꦶꦲꦤꦼꦩꦲꦶꦢꦶꦥꦸꦤ꧀ꦱꦩ꧀ꦧꦼꦂꦧ꧀ꦊꦝꦺꦒ꧀ꦪꦼꦏ꧀ꦠꦺꦴꦱ꧀꧈ꦤꦔꦶꦁꦥꦸꦤꦥꦥꦸꦤꦶꦏꦤꦩꦠꦼꦩ꧀ꦧꦸꦁꦲꦭꦸꦱ꧀ꦩꦤꦶꦱ꧀꧈ꦏꦺꦴꦏ꧀ꦩꦪꦂ꧈ꦥꦸꦤꦥꦩꦼꦤꦮꦶꦢꦶꦥꦸꦤ꧀ꦱꦩ꧀ꦧꦼꦂꦧ꧀ꦊꦝꦺꦒ꧀ꦗꦸꦁꦏꦠꦶꦥꦸꦤ꧀ꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦔꦠꦸꦠꦏꦼꦤ꧀ꦱꦶꦫꦲꦶꦥꦸꦤ꧀꧈ꦒꦺꦴꦫꦺꦴꦃ꧈ꦫꦶꦏ꧀ꦤꦺꦲꦶꦁꦒꦶꦃꦝꦶꦁ꧈ꦧꦺꦢꦏꦭꦶꦲꦤ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦲꦸꦝꦼꦁꦲꦸꦝꦼꦔꦤ꧀꧈ꦲꦮꦶꦠ꧀ꦲꦸꦝꦼꦔꦶꦥꦸꦤ꧀ꦏꦼꦚ꧀ꦕꦼꦁꦏꦿꦏꦼꦠꦶꦥꦸꦤ꧀ꦝꦠꦼꦁꦱꦶꦫꦃ꧈ꦢꦢꦺꦴꦱ꧀ꦩꦤꦮꦶꦢꦶꦥꦸꦤ꧀ꦱꦩ꧀ꦧꦼꦂꦧ꧀ꦊꦝꦺꦒ꧀ꦲꦸꦝꦼꦔꦶꦥꦸꦤ꧀꧈ꦲꦶꦁꦒꦶꦃꦱꦒꦼꦢ꧀ꦔꦠꦸꦠꦏꦼꦤ꧀ꦱꦶꦫꦲꦶꦥꦸꦤ꧀꧈ꦮꦺꦴꦁꦩꦸꦁꦩꦼꦁꦏꦺꦴꦤꦺꦴꦮꦺ꧈ꦲꦺꦴꦫꦢꦢꦶꦲꦥ꧈ꦤꦸꦤ꧀ꦏꦗꦮꦶꦥꦸꦤꦶꦏꦠꦏ꧀ꦱꦶꦃꦏꦛꦃꦲꦸꦗꦂꦲꦶꦁꦏꦁꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦱꦏꦺꦕꦏꦩꦶꦉꦔꦏꦼꦤ꧀꧈ꦤꦔꦶꦁꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦥꦼꦂꦭꦸꦏꦸꦭꦕꦫꦶꦪꦺꦴꦱꦏꦼꦤ꧀꧈ꦩꦶꦤ꧀ꦝꦏ꧀ꦲꦔꦼꦧꦏ꧀ꦧꦏꦶꦥꦥꦤ꧀꧈ꦩꦭꦃꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦩꦸꦫꦶꦢꦶꦥꦸꦤ꧀ꦏꦶꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦏꦶꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦱꦮꦼꦒ꧀ꦲꦸꦩꦸꦂ꧇꧖꧇ꦲꦸꦠꦮꦶ꧇꧗꧇ꦠꦲꦸꦤ꧀꧈ꦭꦺꦴꦮꦺꦴꦁꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦭꦸꦩꦼꦧꦼꦠ꧀ꦱꦶꦤꦲꦸꦱꦢꦶꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦠꦤ꧀ꦥꦥꦩꦶꦠ꧀꧈ꦭꦗꦼꦁꦢꦶꦥꦸꦤ꧀ꦫꦺꦱ꧀ꦩꦤꦸꦠ꧀ꦕꦫꦤꦶꦁꦥꦩꦸꦭꦔꦤ꧀꧈ꦏꦥꦸꦫꦶꦃꦔꦢꦼꦒ꧀ꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦱꦕꦼꦭꦏꦶꦁꦧꦭꦧꦒ꧀ꦥꦚꦼꦫꦠꦤ꧀꧈ꦥꦸꦤꦶꦏꦏꦸꦭꦫꦸꦗꦸꦏ꧀꧈ꦱꦢꦔꦸꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦲꦔ꧀ꦭꦩ꧀ꦥꦲꦶꦫꦺꦱꦤ꧀꧈ꦭꦫꦺꦮꦲꦸꦲꦮꦺꦴꦤ꧀ꦔꦁꦒꦸꦂꦢꦺꦴꦭꦤꦤ꧀ꦤꦺꦛꦺꦏ꧀ꦤꦺꦛꦺꦏ꧀ꦧꦭꦧꦒ꧀ꦥꦚꦼꦫꦠꦤ꧀꧈ꦭ꧈ꦠꦶꦪꦁꦭꦫꦺꦲꦭꦶꦠ꧀꧈ꦭꦗꦼꦁꦢꦶꦥꦸꦤ꧀ꦢꦸꦒꦁꦢꦺꦤꦶꦁꦒꦸꦫꦸꦤꦶꦥꦸꦤ꧀꧈ꦱꦤꦢꦾꦤ꧀ꦥꦤ꧀ꦢꦸꦒꦔꦶꦥꦸꦤ꧀ꦭꦶꦫꦶꦃ꧈ꦮꦤ꧀ꦠꦸꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦭꦫꦺꦲꦭꦶꦠ꧀ꦱꦲꦱꦔꦼꦠꦶꦁꦲꦗꦿꦶꦲꦶꦥꦸꦤ꧀ꦝꦠꦼꦁꦒꦸꦫꦸ꧈ꦲꦶꦁꦒꦶꦃꦭꦗꦼꦁꦏꦺꦤ꧀ꦢꦼꦭ꧀ꦠꦸꦂꦥꦸꦕꦼꦠ꧀ꦒꦸꦮꦪꦤꦶꦥꦸꦤ꧀꧈ꦢꦸꦩꦸꦒꦶꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦲꦶꦁꦒꦿꦶꦪꦭꦗꦼꦁꦏꦕꦤ꧀ꦝꦏ꧀ꦲꦶꦁꦱꦏꦶꦠ꧀ꦧꦼꦤ꧀ꦠꦺꦂ꧈ꦱꦲꦠꦤ꧀ꦱꦃꦏꦒꦸꦩ꧀ꦏꦒꦸꦩ꧀꧈ꦔꦤ꧀ꦠꦺꦴꦱ꧀ꦱꦮꦠꦮꦶꦱ꧀ꦢꦶꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀꧈ꦒꦸꦩꦸꦤ꧀ꦏꦸꦭꦠꦶꦪꦁꦱꦼꦥꦸꦲꦶꦥꦸꦤ꧀ꦠꦼꦏꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦔꦿꦲꦺꦴꦱꦏꦼꦤ꧀ꦧꦺꦴꦏ꧀ꦩꦤꦮꦶꦱꦏꦶꦠꦶꦥꦸꦤ꧀ꦗꦭꦫꦤ꧀ꦱꦏꦶꦁꦏꦒꦺꦠ꧀ꦤꦭꦶꦏꦢꦶꦤꦸꦒꦁꦢꦺꦤꦶꦁꦒꦸꦫꦸꦤꦶꦥꦸꦤ꧀꧈ꦩꦭꦃꦢꦶꦥꦸꦤ꧀ꦲꦁꦒꦼꦥ꧀ꦏꦺꦔꦶꦁꦱꦼꦁꦏꦭꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦲꦶꦁꦥꦩꦸꦭꦔꦤ꧀꧈ꦭꦗꦼꦁꦩꦶꦫꦤ꧀ꦠꦺꦴꦱ꧀ꦱꦼꦏꦂꦧꦺꦴꦫꦺꦃꦗꦼꦤꦁꦱꦥꦤꦸꦁꦒꦶꦭꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦏꦁꦒꦺꦲꦩ꧀ꦧꦸꦕꦭꦶ꧈ꦏꦧꦼꦏ꧀ꦠꦝꦠꦼꦁꦥꦩꦸꦭꦔꦤ꧀꧈ꦱꦢꦸꦩꦸꦒꦶꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦲꦶꦁꦥꦩꦸꦭꦔꦤ꧀ꦭꦗꦼꦁꦥꦶꦠꦏꦺꦤ꧀ꦝꦠꦼꦁꦢꦺꦤ꧀ꦥꦸꦤꦥꦩꦱ꧀ꦒꦸꦫꦸ꧈ꦲꦶꦁꦥꦸꦤ꧀ꦢꦶꦥꦁꦒꦺꦤꦤꦶꦁꦥꦸꦠꦸꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦤꦭꦶꦏꦲꦔ꧀ꦭꦩ꧀ꦥꦲꦶꦫꦺꦱꦤ꧀꧈ꦱꦱꦩ꧀ꦥꦸꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦢꦶꦥꦸꦤ꧀ꦢꦼꦢꦲꦶ꧈ꦱꦼꦱꦗꦺꦤ꧀ꦭꦗꦼꦁꦏꦱꦺꦭꦺꦲꦏꦼꦤ꧀ꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦱꦤ꧀ꦝꦶꦔꦶꦁꦧꦭꦧꦒ꧀ꦥꦚꦼꦫꦠꦤ꧀꧈ꦱꦂꦠꦫꦱꦸꦏꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦭꦫꦺꦲꦶꦁꦏꦁꦱꦏꦶꦠ꧀ꦮꦲꦸꦲꦶꦁꦒꦶꦃꦏꦱꦺꦭꦺꦲꦏꦼꦤ꧀ꦲꦶꦁꦔꦿꦶꦏꦸ꧈ꦤꦔꦶꦁꦭꦗꦼꦁꦏꦥꦼꦤ꧀ꦝꦼꦠ꧀ꦩꦭꦃꦩꦮꦶꦒꦝꦃꦥꦤꦼꦩ꧀ꦧꦸꦁꦩꦏꦠꦼꦤ꧀꧈ꦝꦚꦁꦥꦿꦪꦔꦤ꧀ꦱꦶꦁꦧꦲꦸꦉꦏ꧀ꦱꦏꦺꦤꦺ꧈ꦥꦸꦠꦸꦏꦸꦱꦶꦩꦏ꧀ꦤꦢꦏ꧀ꦗꦭꦸꦏ꧀꧈ꦫꦱꦸꦏꦤ꧀ꦭꦗꦼꦁꦏꦧꦼꦏ꧀ꦠꦩꦤ꧀ꦠꦸꦏ꧀꧈ꦱꦸꦩꦁꦒꦏꦒꦭꦶꦲꦏꦶꦫꦏꦫꦺꦝꦏ꧀ꦠꦸꦂ꧈ꦥꦸꦤꦥꦥꦠꦿꦥ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦩꦼꦏꦠꦼꦤ꧀ꦥꦸꦤꦶꦏꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦧꦝꦺꦱꦒꦼꦢ꧀ꦲꦚꦸꦢꦏꦏꦼꦤ꧀ꦏꦩꦗꦼꦔꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦠꦼꦠꦶꦪꦁꦱꦶꦠꦶꦲꦚꦼꦏꦺꦴꦭꦲꦏꦼꦤ꧀ꦲꦤꦏꦶꦥꦸꦤ꧀ꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦭꦁꦏꦸꦁꦥꦚꦸꦮꦸꦤ꧀ꦏꦸꦭꦝꦠꦼꦁꦢꦺꦤ꧀ꦥꦸꦤꦥꦩꦱ꧀ꦒꦸꦫꦸ꧈ꦏꦒꦸꦔꦤ꧀ꦥꦁꦒꦭꦶꦃꦱꦧꦂ꧈ꦱꦒꦼꦢꦠꦼꦥꦠꦼꦥꦝꦠꦼꦁꦭꦫꦺꦲꦭꦶꦠ꧀꧉
Jawi Kandha ôngka 46, April 1904 kaping 10 Sapar 1834.
Surakarta.
Sapintên kemawon kabingahanipun para priyantun Jawi amargi angsal wêwêngan saking kamirahanipun kangjêng guprêmèn, sadaya priyantun Jawi kalilan nyêkolahakên anakipun dhatêng pamulangan Walandi sarana bayaran mirah sangêt, mila mêsthi ing têmbe badhe kathah anaking priyantun sagêd dhatêng têmbung Walandi, cècèg, saha kangjêng guprêmèn anambahi wontênipun pamulangan Jawi ngantos pintên-pintên panggenan, kangge sinau anak-anakipun tiyang siti, tur bayaranipun inggih saya mirah sangêt, ngantos botên muwat, dados sampun têtela kangjêng guprêmèn punika sangêt mitulungi rumêksa dhatêng bôngsa kula tiyang Jawi, nanging punapa sampun mêsthi sadaya têtiyang siti anggènipun nyakolahakên anakipun dhatêng pamulangan kanthi bingahing manah, dèrèng kantênan sababe, sababipun wontên sawênèhing guru ingkang ambêk siya dhatêng muridipun, ambêk siya kapiye? Nun, wontên guru ingkang purun angujar-ujari awon dhatêng muridipun, ngantos adamêl girising manahipun lare, môngka dèrèng mêsthi sadaya muridipun wau anakipun tiyang cacah-cucah (urakan) kemawon, têrkadhang wontên anaking priyantun. Lo, mêngko dhisik ta, gone ngujar-ujari ala kapriye? Makatên: sapa-sapa muridku sing pamit lara, môngka ora lara têmênan, muga-muga disambêra blêdhèg, ning jungkate sing dinggo bae, dudu apa-apane, hara ta, harak lucu ngatên, sanadyan ingkang makatên wau dèrèng mêsthi anêmahi dipun sambêr blêdhèg yêktos, nanging punapa punika nama têmbung alus manis, kok mayar, punapa mênawi dipun sambêr blêdhèg jungkatipun botên ngatutakên sirahipun, goroh, rikne inggih dhing, beda kalihan ingkang udhêng-udhêngan, awit udhêngipun kêncêng krakêtipun dhatêng sirah, dados manawi dipun sambêr blêdhèg udhêngipun, inggih sagêd ngatutakên sirahipun, wong mung mêngkono we, ora dadi apa, nun kajawi punika taksih kathah ujar ingkang botên sakeca kamirêngakên, nanging botên pêrlu kula cariyosakên, mindhak angêbak-baki papan, malah wontên muridipun kintên-kintên sawêg umur 6 utawi 7 taun, lowong botên lumêbêt sinau sadintên tanpa pamit, lajêng dipun rès manut caraning pamulangan, kapurih ngadêg wontên sacêlaking balabag panyêratan, punika kula rujuk, sadangunipun anglampahi resan, lare wau awon nganggur dolanan nèthèk-nèthèk balabag panyêratan, la, tiyang lare alit, lajêng dipun dugang dening gurunipun, sanadyan pandugangipun lirih, wantunipun lare alit saha sangêting ajrihipun dhatêng guru, inggih lajêng kèndêl tur pucêt guwayanipun, dumuginipun ing griya lajêng kacandhak ing sakit bêntèr, saha tansah kagum-kagum, ngantos sawatawis dintên, gumun kula tiyang sêpuhipun têka botên ngraosakên bokmanawi sakitipun jalaran saking kagèt nalika dinugang dening gurunipun, malah dipun anggêp kenging sêngkala wontên ing pamulangan, lajêng mirantos sêkar borèh jênang sapanunggilanipun kangge ambucali, kabêkta dhatêng pamulangan, sadumuginipun ing pamulangan lajêng pitakèn dhatêng dèn punapa mas guru, ing pundi panggenaning putunipun nalika anglampahi resan, sasampunipun dipun dêdahi, sêsajèn lajêng kasèlèhakên wontên sandhinging balabag panyêratan, sarta rasukanipun lare ingkang sakit wau inggih kasèlèhakên ing ngriku, nanging lajêng kapêndhêt malah mawi gadhah panêmbung makatên, dhanyang prayangan sing baurêksa kene, putuku Si Makna dak jaluk, rasukan lajêng kabêkta mantuk, sumôngga kagaliha ki raka redhaktur, punapa patrap ingkang mêkatên punika botên badhe sagêd anyudakakên kamajênganipun têtiyang siti anyêkolahakên anakipun? Botên langkung panyuwun kula dhatêng dèn punapa mas guru, kagungan panggalih sabar, sagêda têpa-têpa dhatêng lare alit.
ꦗꦮꦶꦏꦤ꧀ꦝꦲꦁꦏ꧇꧔꧖꧇꧈ꦄꦥꦿꦶꦭ꧀꧇꧑꧙꧐꧔꧇ꦏꦥꦶꦁ꧇꧑꧐꧇ꦱꦥꦂ꧇꧑꧘꧓꧔꧇꧉
ꦱꦸꦫꦏꦂꦠ꧉
ꦤꦭꦶꦏꦠꦁꦒꦭ꧀ꦏꦥꦶꦁ꧇꧑꧇ꦏꦥꦼꦁꦏꦼꦂꦥꦸꦤꦶꦏꦮꦚ꧀ꦕꦶꦗꦩ꧀ꦱꦠꦼꦔꦃꦏꦭꦶꦃꦱꦶꦪꦁ꧈ꦕꦶꦤꦠꦸꦏꦁꦧ꧀ꦭꦺꦏ꧀ꦲꦶꦁꦢꦂꦥꦪꦸꦢꦤ꧀꧈ꦥꦿꦁꦏꦺꦚ꧀ꦗꦺꦂꦏꦭꦶꦲꦤ꧀ꦱꦸꦭ꧀ꦝꦝꦸꦗꦮꦶꦧꦺꦠꦺꦁ꧈ꦏꦸꦭꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦱꦸꦩꦼꦉꦥ꧀ꦥꦸꦂꦮꦤꦶꦥꦸꦤ꧀꧈ꦱꦸꦩꦼꦉꦥ꧀ꦱꦸꦩꦼꦉꦥ꧀ꦱꦩ꧀ꦥꦸꦤ꧀ꦲꦸꦊꦁꦲꦸꦊꦔꦤ꧀ꦱꦏ꧀ꦭꦁꦏꦸꦁꦫꦩꦺ꧈ꦱꦸꦭ꧀ꦝꦝꦸꦢꦼꦢꦩꦼꦭꦶꦥꦸꦤ꧀ꦥꦪꦸꦁ꧈ꦥꦸꦤ꧀ꦕꦶꦤꦲꦱꦶꦏꦼꦥ꧀ꦝꦶꦁꦏ꧀ꦭꦶꦏ꧀꧈ꦕꦶꦤꦢꦶꦥꦸꦤ꧀ꦛꦸꦔꦶꦥꦪꦸꦁꦩꦶꦁꦏꦸꦥ꧀ꦭꦗꦼꦁꦩꦶꦁꦏꦂꦔꦪꦠꦶꦝꦶꦁꦏ꧀ꦭꦶꦏ꧀꧈ꦥꦸꦤ꧀ꦱꦸꦭ꧀ꦝꦝꦸꦱꦉꦁꦒꦼꦤ꧀ꦠꦺꦴꦱ꧀ꦢꦶꦥꦸꦤ꧀ꦲꦚ꧀ꦕꦫꦶꦝꦶꦁꦏꦶꦏ꧀꧈ꦲꦶꦁꦒꦶꦃꦏꦶꦥꦏꦶꦥ꧈ꦠꦶꦪꦁꦤꦶꦔꦭꦶꦱꦪꦏꦛꦃ꧈ꦠꦶꦪꦁꦱꦼꦱꦢꦺꦪꦤ꧀ꦲꦗꦿꦶꦃꦭꦗꦼꦁꦱꦩꦶꦏꦸꦏꦸꦠ꧀ꦝꦱꦫꦶꦥꦸꦤ꧀꧈ꦫꦲꦪꦸꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦲꦒꦺꦤ꧀꧈ꦤꦔꦶꦁꦏꦼꦊꦉꦱꦤ꧀꧈ꦢꦫꦥꦶꦱ꧀ꦏꦭ꧀ꦤꦶꦠꦶꦃꦝꦺꦴꦏꦂꦱꦏꦶꦁꦮꦺꦠꦤ꧀꧈ꦭꦗꦼꦁꦕꦶꦤꦼꦒꦠ꧀ꦥꦸꦫꦸꦤ꧀ꦝꦠꦼꦁꦥꦸꦤ꧀ꦱꦸꦭ꧀ꦝꦝꦸ꧈ꦧꦺꦴꦏ꧀ꦩꦤꦮꦶꦮꦢꦸꦭ꧀ꦲꦚꦫꦶꦪꦺꦴꦱꦏꦼꦤ꧀ꦱꦲꦺꦤꦺꦧꦢꦤꦶꦥꦸꦤ꧀꧈ꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦢꦔꦸꦢꦫꦥꦶꦱ꧀ꦏꦭ꧀ꦭꦗꦼꦁꦏꦸꦤ꧀ꦢꦸꦂ꧈ꦲꦶꦁꦔꦿꦶꦏꦸꦊꦏꦱ꧀ꦏꦺꦚ꧀ꦗꦺꦂꦩꦭꦶꦃꦲꦸꦊꦁꦲꦸꦊꦔꦤ꧀꧈ꦏꦿꦺꦠꦲꦶꦁꦏꦁꦏꦸꦭꦤꦸꦤꦸꦠꦶꦩꦺꦁꦒꦺꦴꦏ꧀ꦔꦭꦺꦂ꧈ꦏꦸꦭꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦱꦸꦩꦼꦉꦥ꧀ꦲꦶꦁꦮꦸꦱꦤꦤꦶꦥꦸꦤ꧀꧉
Jawi Kandha ôngka 46, April 1904 kaping 10 Sapar 1834.
Surakarta.
Nalika tanggal kaping 1 kapêngkêr punika wanci jam satêngah kalih siyang, cina tukang blèk ing Darpayudan, prang kènjèr kalihan suldhadhu Jawi Bètèng, kula botên sumêrêp purwanipun, sumêrêp-sumêrêp sampun ulêng-ulêngan saklangkung rame, suldhadhu dêdamêlipun payung, pun cina asikêp dhingklik, cina dipun thungi payung mingkup lajêng mingkar ngayati dhingklik, pun suldhadhu sarêng gêntos dipun ancari dhingkik, inggih kipa-kipa, tiyang ningali saya kathah, tiyang sêsadeyan ajrih lajêng sami kukut dhasaripun, rahayu botên wontên agèn, nanging kêlêrêsan, dara piskal nitih dhokar saking wetan, lajêng cinêgat purun dhatêng pun suldhadhu, bokmanawi wadul anyariyosakên saene badanipun, botên dangu dara piskal lajêng kundur, ing ngriku lêkas kènjèr malih ulêng-ulêngan, kreta ingkang kula nunuti menggok ngalèr, kula botên sumêrêp ing wusananipun.
ꦗꦮꦶꦏꦤ꧀ꦝꦲꦁꦏ꧇꧖꧓꧇ꦏꦥꦶꦁ꧇꧑꧇ꦗꦸꦤꦶ꧇꧑꧙꧐꧔꧇ꦩꦸꦭꦸꦢ꧀꧇꧑꧘꧓꧔꧇꧉
ꦱꦤꦢꦾꦤ꧀ꦱꦼꦫꦠ꧀ꦱꦼꦫꦠ꧀ꦥꦮꦂꦠꦶꦠꦤ꧀ꦱꦃꦲꦔꦼꦮꦿꦠ꧀ꦏꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦢꦸꦂꦗ꧀ꦤꦏꦺꦴꦪꦺꦴꦏ꧀ꦔꦤ꧀ꦠꦺꦴꦱ꧀ꦲꦔꦼꦩꦺꦴꦲꦶ꧈ꦲꦺꦮꦢꦺꦤꦺꦱꦱꦼꦫꦠꦤ꧀ꦲꦶꦁꦔꦤ꧀ꦝꦥ꧀ꦥꦸꦤꦶꦏꦚꦫꦶꦪꦺꦴꦱꦏꦼꦤ꧀ꦧꦧ꧀ꦥꦤꦼꦩ꧀ꦥꦸꦲꦶꦁꦢꦸꦂꦗ꧀ꦤꦏꦺꦴꦪꦺꦴꦏ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦕꦧꦂꦲꦩꦸꦁꦗꦭꦫꦤ꧀ꦱꦏꦶꦁꦏꦔꦼꦠꦤꦶꦁꦭꦫꦺꦲꦭꦶꦠ꧀ꦏꦺꦩꦮꦺꦴꦤ꧀꧈ꦩꦶꦭꦏꦸꦩꦼꦢꦃꦢꦢꦺꦴꦱꦉꦉꦁꦒꦤ꧀ꦠꦸꦩꦿꦥ꧀ꦥꦺꦴꦕꦺꦴꦠꦶꦁꦚꦩ꧀ꦥꦶꦔꦶꦥꦸꦤ꧀ꦏꦸꦱꦸꦩꦤꦶꦁꦲꦪꦸꦗꦮꦶꦏꦤ꧀ꦝ꧉
ꦤꦭꦶꦏꦲꦶꦁꦢꦶꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦩꦊꦩ꧀ꦏꦼꦩꦶꦱ꧀ꦏꦥꦶꦁ꧇꧒꧖꧇ꦩꦏꦥꦼꦁꦏꦼꦂꦥꦸꦤꦶꦏ꧈ꦠꦶꦪꦁꦤꦩꦗꦪꦒꦒꦿꦶꦪꦲꦶꦁꦝꦸꦱꦸꦤ꧀ꦗꦼꦁꦒꦺꦔꦤ꧀꧈ꦧꦮꦃꦏꦧꦸꦥꦠꦺꦤ꧀ꦱꦿꦒꦺꦤ꧀ꦱꦶꦱꦶꦃꦭꦺꦂꦏꦶꦭꦺꦤ꧀꧌ꦱꦠꦼꦔꦲꦶꦁꦮꦤꦲꦤ꧀ꦠꦮꦶꦱꦶꦁꦱꦸꦩ꧀ꦧꦼꦂꦭꦮꦁꦏꦭꦶꦲꦤ꧀ꦒꦸꦤ꧀ꦝꦶ꧍꧈ꦮꦚ꧀ꦕꦶꦗꦩ꧀꧇꧘꧇ꦠꦶꦊꦩ꧀ꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦲꦶꦁꦒꦿꦶꦪꦊꦱꦸꦁ꧌ꦠꦤ꧀ꦥꦒꦼꦝꦺꦒ꧀꧍ꦢꦸꦩꦸꦤꦸꦁꦱꦮꦺꦠꦤꦶꦁꦒꦿꦶꦪꦥꦤ꧀ꦝꦥꦶꦏꦭꦶꦲꦤ꧀ꦲꦤꦏꦶꦥꦸꦤ꧀ꦲꦺꦱ꧀ꦠꦿꦶꦤꦩꦱꦩꦶꦤꦃꦲꦸꦩꦸꦂ꧇꧑꧑꧇ꦠꦲꦸꦤ꧀꧈꧇꧒꧇ꦲꦤꦏꦶꦥꦸꦤ꧀ꦗꦊꦂꦤꦩꦱꦼꦁꦒꦶꦏ꧀ꦲꦸꦩꦸꦂ꧇꧘꧇ꦠꦲꦸꦤ꧀꧈ꦥꦠꦶꦊꦩꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦏꦼꦉꦥ꧀ꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦲꦶꦁꦔꦿꦶꦏꦸ꧈ꦲꦩꦂꦒꦶꦔꦽꦏ꧀ꦱꦒꦝꦲꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦫꦗꦏꦪꦩꦲꦺꦱ꧇꧑꧗꧇꧈ꦊꦩ꧀ꦧꦸ꧇꧗꧇꧈ꦲꦶꦁꦏꦁꦤꦩꦸꦁꦢꦶꦥꦸꦤ꧀ꦕꦚ꧀ꦕꦔꦶꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦲꦶꦁꦭꦠꦂꦏꦺꦩꦮꦺꦴꦤ꧀꧈ꦱꦉꦁꦏꦶꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦏꦶꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦮꦚ꧀ꦕꦶꦗꦩ꧀꧇꧑꧑꧇ꦱꦗꦪꦠꦏ꧀ꦱꦶꦃꦏꦥꦠꦶꦤꦺꦤ꧀ꦢꦿ꧈ꦤꦩꦸꦁꦱꦩꦶꦤꦃꦤꦸꦗꦸꦔ꧀ꦭꦶꦭꦶꦂ꧈ꦱꦸꦩꦼꦉꦥ꧀ꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦠꦶꦪꦁ꧇꧘꧇ꦝꦠꦼꦁꦱꦩꦶꦲꦱꦶꦏꦼꦥ꧀ꦱꦗꦠꦥꦼꦝꦁꦱꦲꦥꦼꦤ꧀ꦛꦸꦁꦲꦩꦸꦫꦸꦒꦶꦥꦶꦪꦩ꧀ꦧꦏꦶꦥꦸꦤ꧀꧈ꦲꦺꦴꦱꦶꦏꦶꦁꦩꦤꦃꦧꦝꦺꦲꦁꦒꦸꦒꦃꦧꦥꦏꦶꦥꦸꦤ꧀꧈ꦲꦤꦔꦶꦁꦏꦼꦠꦸꦁꦏꦥꦁꦒꦸꦒꦲꦶꦥꦸꦤ꧀ꦥꦫꦠꦶꦪꦁꦮꦲꦸ꧈ꦱꦗꦪ꧈ꦠꦔ꧈ꦤꦔꦶꦁꦲꦗꦧꦼꦔꦺꦴꦏ꧀ꦧꦼꦔꦺꦴꦏ꧀꧈ꦲꦏꦸꦠꦼꦂꦤꦭꦸꦩꦼꦧꦸꦔꦺꦴꦩꦃꦩꦸ꧈ꦭꦤ꧀ꦏꦺꦴꦮꦺꦧꦚ꧀ꦗꦸꦂꦔꦼꦠꦺꦴꦏ꧀ꦲꦼꦠꦺꦴꦏꦼꦤꦲꦩꦭ꧀ꦩꦸꦏꦧꦺꦃ꧈ꦩꦶꦤꦁꦏꦲꦩ꧀ꦧꦼꦔꦤ꧀ꦏꦪꦢꦺꦤꦺꦏꦼꦤ꧀ꦝꦸꦫꦺꦤ꧀꧈ꦲꦏꦸꦱꦏꦚ꧀ꦕꦏꦁꦔꦼꦥꦸꦁ꧈ꦱꦧꦚ꧀ꦗꦸꦫꦺꦥꦝꦢꦏ꧀ꦧꦼꦂꦏꦠ꧀꧈ꦪꦺꦤ꧀ꦏꦺꦴꦮꦺꦲꦺꦴꦫꦩꦶꦠꦸꦫꦸꦠ꧀ꦱꦂꦠꦔꦤ꧀ꦠꦶꦧꦼꦔꦺꦴꦏ꧀ꦧꦼꦔꦺꦴꦏ꧀꧈ꦒꦸꦭꦸꦩꦸꦩꦼꦱ꧀ꦛꦶꦥꦒꦱ꧀ꦩꦶꦤꦁꦱꦮꦱꦶꦠ꧀ꦏꦸꦥꦼꦝꦁꦏꦾꦲꦶꦱꦺꦴꦏꦮꦶꦪꦤ꧈ꦱꦫꦺꦃꦤꦶꦁꦱꦗꦪꦫꦸꦩꦲꦺꦴꦱ꧀ꦏꦫꦺꦴꦧꦤ꧀ꦩꦼꦁꦱꦃꦢꦢꦺꦴꦱ꧀ꦏꦼꦥꦼꦏ꧀ꦱꦠꦤ꧀ꦊꦁꦒꦤꦲꦔꦶꦫꦶꦢ꧀ꦥꦫꦥꦔꦿꦺꦴꦢꦥꦏ꧀ꦱꦭꦸꦩꦼꦧꦼꦠ꧀ꦒꦿꦶꦪꦱꦫꦤꦒꦸꦒꦃꦒꦸꦒꦃꦲꦶꦁꦏꦁꦲꦺꦱ꧀ꦠꦿꦶ꧉
ꦒꦼꦤ꧀ꦠꦺꦴꦱ꧀ꦕꦶꦤꦫꦶꦪꦺꦴꦱ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦠꦶꦤꦶꦭꦂꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦲꦶꦁꦒꦿꦶꦪꦊꦱꦸꦁ꧈ꦥꦸꦤ꧀ꦱꦩꦶꦤꦃꦱꦲꦥꦸꦤ꧀ꦱꦼꦁꦒꦶꦏ꧀꧈ꦲꦶꦁꦏꦁꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦮꦶꦤꦮꦺꦏꦤ꧀ꦢꦺꦤꦶꦁꦱꦁꦢꦸꦂ꧈ꦱꦩꦶꦤꦃꦔ꧀ꦭꦺꦴꦕꦶꦠꦧꦶꦭꦶꦃꦥꦫꦠꦶꦪꦁꦮꦲꦸꦠꦠꦺꦭꦢꦸꦂꦗ꧀ꦤ꧈ꦭꦗꦼꦁꦒꦼꦒꦚ꧀ꦕꦔꦤ꧀ꦝꦠꦼꦁꦒꦿꦶꦪꦤꦶꦁꦠꦁꦒꦤꦶꦥꦸꦤ꧀꧈ꦒꦸꦒꦃꦒꦸꦒꦃꦱꦸꦏꦱꦸꦩꦼꦉꦥ꧀ꦧꦶꦭꦶꦃꦒꦿꦶꦪꦤꦶꦁꦧꦥꦏꦶꦥꦸꦤ꧀ꦏꦝꦠꦼꦔꦤ꧀ꦢꦸꦂꦗ꧀ꦤꦠꦶꦪꦁ꧇꧘꧇꧈ꦲꦶꦁꦏꦁꦒꦶꦤꦸꦒꦃꦠꦤ꧀ꦱꦫꦤ꧀ꦠꦲꦤꦧꦸꦃꦠꦼꦔꦫꦠꦶꦠꦶꦂ꧈ꦠꦶꦪꦁꦱꦝꦸꦱꦸꦤ꧀ꦕꦕꦃ꧇꧒꧔꧇ꦱꦺꦴꦩꦃꦱꦩꦶꦠꦔꦶ꧈ꦠꦶꦪꦁꦗꦊꦂꦒꦶꦠꦲꦠꦤ꧀ꦢꦁꦱꦶꦏꦼꦥ꧀ꦢꦼꦢꦩꦼꦭ꧀꧈ꦠꦶꦪꦁꦲꦺꦱ꧀ꦠꦿꦶꦒꦤ꧀ꦠꦼꦂꦠꦶꦠꦶꦂ꧉
ꦮꦲꦸꦠꦥꦫꦫꦶꦱꦁꦢꦸꦂꦲꦶꦁꦏꦁꦱꦮꦼꦒ꧀ꦮꦶꦤꦼꦔꦤ꧀ꦏꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦢꦺꦤꦶꦁꦧꦺꦴꦏ꧀ꦱꦗꦪ꧈ꦢꦸꦥꦶꦩꦶꦪꦂꦱꦱ꧀ꦮꦫꦠꦶꦠꦶꦂꦲꦒꦤ꧀ꦠꦼꦂ꧈ꦢꦲꦠ꧀ꦱꦤ꧀ꦢꦺꦪꦤꦶꦁꦮꦂꦢꦪ꧈ꦮꦱꦤꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦱꦱ꧀ꦠꦸꦭꦸꦩꦼꦧꦼꦠ꧀ꦒꦿꦶꦪ꧈ꦭꦗꦼꦁꦭꦸꦩꦗꦼꦁꦱꦼꦢꦾꦲꦔꦺꦴꦚ꧀ꦕꦠꦶꦚꦩ꧀ꦧꦶꦔꦺꦴꦚ꧀ꦕꦺꦁꦲꦺꦴꦚ꧀ꦕꦺꦁꦱꦗꦪꦧꦶꦤꦼꦏ꧀ꦠꦩꦿꦶꦁꦩꦢꦾꦤꦶꦁꦮꦤ꧈ꦲꦤꦔꦶꦁꦏꦶꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦱꦠꦼꦔꦃꦥꦭ꧀ꦠꦼꦧꦶꦲꦶꦥꦸꦤ꧀꧈ꦩꦺꦃꦏꦠꦸꦠꦸꦠꦤ꧀ꦢꦺꦤꦶꦁꦥꦫꦠꦤ꧀ꦢꦁ꧈ꦱꦗꦪꦠꦶꦤꦶꦭꦂꦭꦸꦩꦗꦼꦁꦤꦭꦸꦱꦸꦥ꧀ꦲꦶꦁꦮꦤ꧈ꦱꦩꦶꦭꦸꦩꦗꦼꦔꦶꦥꦸꦤ꧀꧉
Jawi Kandha ôngka 63 kaping 1 Juni 1904 Mulud 1834.
Sanadyan sêrat-sêrat pawarti tansah angêwrat kawontênanipun durjana koyok ngantos angêmohi, ewadene sasêratan ing ngandhap punika nyariyosakên bab panêmpuhing durjana koyok ingkang cabar amung jalaran saking kaèngêtaning lare alit kemawon, mila kumêdah dadosa rêrênggan tumrap pocoting nyampingipun kusumaning ayu Jawi Kandha.
Nalika ing dintên malêm Kêmis kaping 26 Mèi kapêngkêr punika, tiyang nama Jaya gagriya ing dhusun Jêngglengan, bawah kabupatèn Sragèn sisih lèr kilèn (satêngahing wana antawising Sumbêrlawang kalihan Gundhi), wanci jam 8 tilêm wontên ing griya lêsung (tanpa gêdhèg) dumunung sawetaning griya pandhapi kalihan anakipun èstri nama Saminah umur 11 taun, 2 anakipun jalêr nama Sênggrik umur 8 taun, patilêmanipun kêrêp wontên ing ngriku, amargi ngrêksa gadhahanipun rajakaya maesa 17, lêmbu 7, ingkang namung dipun cancangi wontên ing latar kemawon, sarêng kintên-kintên wanci jam 11 Sajaya taksih kapati nendra, namung Saminah nuju nglilir, sumêrêp wontên tiyang 8 dhatêng sami asikêp sajata pêdhang saha pênthung amurugi piyambakipun, osiking manah badhe anggugah bapakipun, ananging kêtungka panggugahipun para tiyang wau, Sajaya, tangia, nanging aja bêngok-bêngok, aku têrna lumêbu ngomahmu, lan kowe banjur ngêtok-êtokêna amalmu kabèh, minôngka ambêngan kayadene kêndhurèn, aku sakônca kang ngêpung, sabanjure padha dak bêrkat, yèn kowe ora miturut sarta nganti bêngok-bêngok, gulumu mêsthi pagas minôngsa wasitku pêdhang Kyai Sokawiyana, sarèhning Sajaya rumaos karoban mêngsah dados kêpêksa tan lênggana angirid para pangroda paksa lumêbêt griya sarana gugah-gugah ingkang èstri.
Gêntos cinariyos ingkang tinilar wontên ing griya lêsung, pun Saminah saha pun Sênggrik, ingkang botên winawekan dening sang dur, Saminah nglocita bilih para tiyang wau tatela durjana, lajêng gêgancangan dhatêng griyaning tangganipun, gugah-gugah suka sumêrêp bilih griyaning bapakipun kadhatêngan durjana tiyang 8, ingkang ginugah tan sarônta anabuh têngara titir, tiyang sadhusun cacah 24 somah sami tangi, tiyang jalêr gita atandang sikêp dêdamêl, tiyang èstri gantêr titir.
Wau ta para risang dur ingkang sawêg winêngan kontên dening Bok Sajaya, dupi miyarsa swara titir agantêr, dahat sandeyaning wardaya, wasana botên saèstu lumêbêt griya, lajêng lumajêng sêdya angoncati nyambi ngoncèng-oncèng Sajaya binêkta mring madyaning wana, ananging kintên satêngah pal têbihipun, mèh katututan dening para tandang, Sajaya tinilar lumajêng nalusup ing wana, sami lumajêngipun.
ꦎꦩꦺꦴꦁꦚꦩꦱ꧀ꦔꦺꦧꦺꦲꦶꦮꦶꦫꦺꦴꦥꦱ꧀ꦠꦺꦴꦏꦺꦴꦲꦢꦢꦶꦱꦫꦠ꧀ꦏꦧꦂꦢ꧀ꦗ꧀ꦮꦶꦏꦤ꧀ꦢꦺꦴꦲꦫꦶ꧇꧒꧐꧇ꦢꦺꦕꦺꦩ꧀ꦧꦺꦂ꧇꧑꧙꧐꧔꧇ꦤꦺꦴ꧉꧇꧑꧔꧒꧇꧉
ꦏꦸꦭꦥꦤꦸꦗꦸꦱꦺꦴꦮꦤ꧀ꦝꦠꦼꦁꦏꦤ꧀ꦠꦺꦴꦂꦗꦸꦫꦸꦧꦱꦤ꧀꧈ꦱꦼꦱꦉꦔꦤ꧀ꦏꦭꦶꦲꦤ꧀ꦧꦥꦏ꧀ꦩꦱ꧀ꦔꦧꦮꦶꦫꦥꦸꦱ꧀ꦠꦏ꧈ꦏꦸꦭꦩꦠꦸꦂꦥꦶꦠꦏꦺꦤ꧀:ꦏꦢꦶꦔꦫꦺꦤ꧀꧈ꦧꦥꦏ꧀ꦱꦺꦴꦮꦤ꧀ꦝꦠꦼꦁꦏꦤ꧀ꦠꦺꦴꦂꦗꦸꦫꦸꦧꦱꦤ꧀꧈ꦥꦸꦤꦥꦧꦝꦺꦔꦱ꧀ꦩꦤꦶꦏꦺꦴꦤ꧀ꦠꦿꦏ꧀ꦲꦺꦴꦚ꧀ꦗꦺꦴꦠꦤ꧀꧈ꦮꦁꦱꦸꦭꦤꦶꦥꦸꦤ꧀:ꦢꦪꦢꦺꦪꦺꦒꦺꦂ꧈ꦒꦝꦃ꧀ꦒꦤ꧈ꦲꦶꦁꦏꦁꦕꦼꦥꦏ꧀꧈ꦭꦶꦪꦸꦏꦭꦶꦲꦤ꧀ꦥꦺꦴꦏꦃ꧌ꦧꦛꦫꦏꦭ꧍ꦲꦶꦁꦏꦁꦏꦱꦼꦧꦸꦠ꧀ꦝꦮꦃ꧈ꦤꦩꦸꦁꦏꦠꦶꦩ꧀ꦧꦭꦤ꧀ꦠꦼꦫꦁꦝꦮꦸꦲꦶꦥꦸꦤ꧀ꦏꦔꦁꦠꦸꦮꦤ꧀ꦫꦺꦱꦶꦝꦺꦤ꧀꧈ꦲꦶꦁꦏꦁꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦤꦩꦸꦁꦒꦠꦼꦂꦥꦠꦼꦂꦝꦺꦝꦺꦠ꧀ꦲꦺꦫꦮꦠꦶꦮꦒꦾꦸꦠ꧀꧈ꦧꦥꦏ꧀ꦲꦶꦏꦶꦉꦩꦼꦤ꧀ꦠꦼꦩꦼꦤ꧀ꦒꦼꦒꦸꦗꦼꦔꦤ꧀꧈ꦲꦶꦁꦒꦶꦃꦒꦺꦂ꧈ꦱꦱꦶꦤꦲꦺꦴꦤ꧀ꦚꦺꦭꦺꦲꦏꦼꦤ꧀ꦩꦤꦃ꧈ꦧꦼꦗꦕꦶꦭꦏꦏꦸꦭꦲꦁꦒꦼꦥ꧀ꦱꦩꦶꦏꦺꦩꦮꦺꦴꦤ꧀꧈ꦱꦂꦠꦱꦩ꧀ꦥꦸꦤ꧀ꦢꦢꦺꦴꦱ꧀ꦥꦤ꧀ꦢꦸꦩꦤ꧀ꦏꦸꦭꦥꦫꦶꦔꦶꦁꦄꦭ꧀ꦭꦃ꧈ꦥꦸꦤꦥꦲꦶꦁꦒꦶꦃꦱꦪꦼꦏ꧀ꦠꦺꦴꦱ꧀ꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦲꦶꦁꦏꦫꦲꦺꦴꦱ꧀ꦲꦶꦁꦥꦁꦒꦭꦶꦃ꧉ꦩꦁꦱꦏꦸꦭꦩꦠꦸꦂꦢꦺꦴꦫ꧉ꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦲꦤ꧀ꦠꦮꦶꦱ꧀ꦢꦔꦸꦧꦥꦏ꧀ꦩꦱ꧀ꦔꦧꦮꦶꦫꦥꦸꦱ꧀ꦠꦏꦏꦠꦶꦩ꧀ꦧꦭꦤ꧀ꦝꦠꦼꦁꦏꦤ꧀ꦠꦺꦴꦂꦥꦚꦼꦫꦠꦤ꧀꧈ꦏꦸꦭꦠꦏ꧀ꦱꦶꦃꦲꦔꦼꦤ꧀ꦠꦺꦴꦱꦶꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦲꦶꦁꦗꦮꦶ꧈ꦏꦼꦥꦺꦔꦶꦤ꧀ꦱꦸꦩꦼꦉꦥ꧀ꦏꦢꦢꦺꦴꦱꦤꦶꦥꦸꦤ꧀꧉ꦱꦉꦁꦧꦥꦏ꧀ꦩꦼꦢꦭ꧀ꦭꦗꦼꦁꦠꦼꦫꦸꦱ꧀ꦱꦼꦱꦉꦔꦤ꧀ꦱꦺꦴꦮꦤ꧀ꦝꦠꦼꦁꦏꦥꦠꦶꦲꦤ꧀꧈ꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦲꦶꦁꦩꦂꦒꦶꦏꦸꦭꦢꦸꦒꦺꦏꦏꦼꦤ꧀ꦥꦶꦠꦏꦺꦤ꧀ꦏꦸꦭ꧈ꦠꦶꦔꦭꦶꦥꦸꦤ꧀ꦧꦥꦏꦺꦴꦏ꧀ꦲꦪꦼꦩ꧀ꦏꦺꦩꦮꦺꦴꦤ꧀ꦩꦭꦃꦱꦗꦏ꧀ꦩꦺꦱꦼꦩ꧀ꦩꦺꦱꦼꦩ꧀꧉ꦆꦁꦒꦶꦃꦒꦺꦂꦩꦼꦁꦒꦲꦶꦁꦏꦸꦭꦥꦿꦱꦱꦠ꧀ꦩꦼꦤꦁꦭꦺꦴꦠꦿꦲꦒꦼꦁꦤꦔꦶꦁꦩꦼꦁꦒꦲꦶꦁꦱꦩ꧀ꦥꦺꦪꦤ꧀ꦲꦶꦁꦒꦶꦃꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦥꦸꦤꦥꦥꦸꦤꦥ꧈ꦱꦸꦮꦮꦶꦏꦮꦼꦝꦫꦏꦼꦤ꧀ꦱꦏꦼꦝꦶꦏ꧀ꦩꦤꦮꦶꦏꦺꦔꦶꦁ꧈ꦏꦸꦭꦏꦼꦥꦺꦔꦶꦤ꧀ꦱꦸꦩꦼꦉꦥ꧀꧉ꦱꦊꦧꦼꦠꦶꦥꦸꦤ꧀ꦤꦼꦩ꧀ꦮꦸꦭꦤ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦏꦥꦼꦁꦏꦼꦂꦏꦸꦭꦔ꧀ꦊꦧꦼꦠꦏꦼꦤ꧀ꦲꦁꦒꦶꦠꦤ꧀ꦗ꦳ꦩꦺꦤ꧀ꦱ꧀ꦥꦿꦏ꧀ꦏꦺꦤ꧀ꦏꦸꦭꦤꦩꦏꦏꦼꦤ꧀ꦱꦼꦫꦠ꧀ꦠꦠꦕꦫꦏꦺꦴꦚ꧀ꦗꦸꦏ꧀ꦏꦔꦁꦠꦸꦮꦤ꧀ꦧꦼꦱꦂ꧈ꦲꦶꦁꦩꦁꦏꦺꦏꦔꦁꦠꦸꦮꦤ꧀ꦫꦺꦱꦶꦝꦺꦤ꧀ꦤꦩ꧀ꦥꦺꦤꦶꦱꦼꦫꦠ꧀ꦠꦺꦭꦺꦒꦿꦥ꧀ꦱꦏꦶꦁꦧꦠꦮꦶ꧈ꦲꦶꦔꦤ꧀ꦢꦶꦏꦏꦏꦼꦤ꧀ꦤꦤ꧀ꦠꦸꦤ꧀ꦝꦠꦼꦁꦏꦸꦭ꧈ꦥꦸꦤꦥꦏꦸꦭꦏꦢꦸꦒꦶꦤꦩ꧀ꦥꦺꦤꦶꦒꦚ꧀ꦗꦫꦤ꧀꧇꧕꧐꧐꧇ꦒꦁꦱꦭ꧀ꦲꦠꦸꦱ꧀ꦫꦸꦥꦶꦪꦃ꧈ꦱꦼꦫꦠ꧀ꦠꦠꦕꦫꦏꦥꦸꦤ꧀ꦝꦸꦠ꧀ꦧꦝꦺꦏꦭꦶꦩꦿꦲꦏꦼꦤ꧀ꦲꦶꦁꦏꦛꦃ꧈ꦲꦠꦸꦂꦏꦸꦭ:ꦚꦸꦩꦁꦒꦏꦏꦼꦤ꧀꧈ꦱꦲꦱꦏꦭꦁꦏꦸꦁꦲꦶꦁꦥꦤꦸꦮꦸꦤ꧀ꦏꦸꦭ꧈ꦏꦸꦭꦭꦗꦼꦁꦩꦼꦭꦺꦲꦏꦼꦤ꧀ꦒꦺꦱꦺꦲꦶꦁꦠꦺꦏꦢꦶꦥꦸꦤ꧀:ꦧꦼꦗꦕꦶꦭꦏ꧈ꦏꦴꦁꦒꦼꦥ꧀ꦱꦩꦶ꧈ꦱꦥꦸꦤꦶꦏꦠꦤ꧀ꦱꦃꦩꦺꦱꦼꦤ꧀꧈ꦢꦶꦥꦸꦤ꧀ꦮꦁꦱꦸꦭꦶꦒꦩ꧀ꦥꦶꦭ꧀ꦏꦺꦩꦮꦺꦴꦤ꧀꧈ꦏꦭꦮꦲꦸꦥꦸꦏꦸꦭ꧀ꦱꦔ꧈ꦱꦥꦸꦤꦶꦏꦱꦩ꧀ꦥꦸꦤ꧀ꦥꦸꦏꦸꦭ꧀ꦱꦢꦱ꧈ꦭꦩ꧀ꦥꦲꦶꦁꦱꦽꦔꦺꦔꦺꦱꦩ꧀ꦥꦸꦤ꧀ꦲꦶꦁꦒꦶꦭ꧀꧈ꦱꦮꦠꦮꦶꦱ꧀ꦢꦶꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦲꦼꦁꦏꦱ꧀ꦧꦥꦏ꧀ꦩꦱ꧀ꦔꦧꦮꦶꦫꦥꦸꦱ꧀ꦠꦏꦲꦩꦼꦱ꧀ꦛꦶꦧꦝꦺꦱꦸꦏꦥꦫꦶꦱꦸꦏ꧈ꦥꦩꦸꦗꦶꦏꦸꦭꦠꦩ꧀ꦥꦶꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦲꦂꦠꦒꦚ꧀ꦗꦫꦤ꧀ꦲꦩꦼꦁꦏꦼꦂꦤꦥꦱꦂꦱꦺꦴꦫꦺ꧈ꦱꦸꦥꦢꦺꦴꦱ꧀ꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦢꦶꦥꦸꦤ꧀ꦲꦮꦸꦠ꧀ꦲꦮꦸꦠ꧀꧈ꦲꦮꦺꦠꦢꦶꦥꦸꦤ꧀ꦝꦲꦂ꧉꧌꧇꧑꧇꧍
꧌꧇꧑꧇꧍ꦏꦸꦭꦝꦺꦫꦺꦏ꧀ꦧꦶꦔꦃꦱꦔꦼꦠ꧀ꦢꦺꦤꦺꦧꦁꦱꦏꦸꦭꦗꦮꦶꦠꦏ꧀ꦱꦶꦃꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦱꦒꦼꦢ꧀ꦢꦩꦼꦭ꧀ꦲꦁꦒꦶꦠꦤ꧀ꦔꦤ꧀ꦠꦺꦴꦱ꧀ꦏꦏꦂꦱꦏꦏꦼꦤ꧀ꦲꦶꦁꦏꦔꦁꦒꦸꦥꦽꦩꦺꦤ꧀꧈ꦥꦩꦸꦗꦶꦏꦸꦭꦲꦶꦁꦏꦁꦏꦒꦸꦔꦤ꧀ꦲꦁꦒꦶꦠꦤ꧀ꦮꦲꦸꦲꦮꦺꦠꦱꦸꦒꦼꦁꦏꦤ꧀ꦛꦶꦧꦒꦱ꧀ꦏꦸꦮꦫꦱꦤ꧀꧈ꦱꦂꦠꦏꦥꦉꦔꦢꦩꦼꦭ꧀ꦲꦁꦒꦶꦠꦤ꧀ꦩꦭꦶꦃꦲꦶꦁꦏꦁꦩꦲꦺꦢꦲꦶꦲꦶꦁꦏꦛꦃ꧉
Omongnya Masngebehi Wiropoestoko ada di Soerat Kabar Djawi Kando ari 20 December 1904 No. 142.
Kula panuju sowan dhatêng kantor juru basan, sêsarêngan kalihan Bapak Mas Ngabèi Wirapustaka, kula matur pitakèn: kadingarèn, bapak sowan dhatêng kantor juru basan, punapa badhe ngasmani kontrak onjotan, wangsulanipun: daya-deye gèr, gadhahgana, ingkang cêpak, liyu kalihan pokah (Bathara Kala) ingkang kasêbut dhawah, namung katimbalan têrang dhawuhipun kangjêng tuwan residhèn, ingkang wontên namung gatêr patêr dhèdhèt erawati wagyut, bapak iki rêmên têmên gêgujêngan, inggih gèr, sasinaon nyèlèhakên manah, bêja cilaka kula anggêp sami kemawon, sarta sampun dados panduman kula paringing Allah, punapa inggih sayêktos botên wontên ing karaos ing panggalih. Môngsa kula matur dora. Botên antawis dangu Bapak Mas Ngabèi Wirapustaka katimbalan dhatêng kantor panyêratan, kula taksih angêntosi wontên ing jawi, kêpengin sumêrêp kadadosanipun. Sarêng bapak mêdal lajêng têrus sêsarêngan sowan dhatêng kapatihan, wontên ing margi kula dugèkakên pitakèn kula, tingalipun bapa kok ayêm kemawon malah sajak mèsêm-mèsêm. Inggih gèr mênggahing kula prasasat mênang lotrèi agêng nanging mênggahing sampeyan inggih botên punapa-punapa, suwawi kawêdharakên sakêdhik manawi kenging, kula kêpengin sumêrêp. Salêbêtipun nêm wulan ingkang kapêngkêr kula nglêbêtakên anggitan Zamensprakken kula namakakên Sêrat "Tatacara" konjuk kangjêng tuwan bêsar, ing mangke kangjêng tuwan residhèn nampèni sêrat telegrap saking Batawi, ingandikakakên nantun dhatêng kula, punapa kula kadugi nampèni ganjaran 500 gangsal atus rupiyah, Sêrat Tatacara kapundhut badhe kalimrahakên ing kathah, atur kula: nyumanggakakên, saha sakalangkung ing panuwun kula, kula lajêng mêlèhakên gèsèhing tekadipun: bêja cilaka, kaanggêp sami, sapunika tansah mèsên , dipun wangsuli gampil kemawon, kala wau pukul sanga, sapunika sampun pukul sadasa, lampahing srêngenge sampun inggil, sawatawis dintên êngkas Bapak Mas Ngabèi Wirapustaka amêsthi badhe suka-parisuka, pamuji kula tampinipun arta ganjaran amêngkêrna pasar sore, supados botên dipun awut-awut, awèta dipun dhahar.(1)
(1) Kula dhèrèk bingah sangêt dene bôngsa kula Jawi taksih wontên ingkang sagêd damêl anggitan ngantos kakarsakakên ing kangjêng guprêmèn, pamuji kula ingkang kagungan anggitan wau awèta sugêng kanthi bagas kuwarasan, sarta kaparênga damêl anggitan malih ingkang maedahi ing kathah.
sapérangan utawa kabèh tulisan sing kaamot ana ing kaca iki dijupuk saka Sastra.org
ꦱꦥꦺꦫꦔꦤ꧀ ꦲꦸꦠꦮ ꦏꦧꦺꦃ ꦠꦸꦭꦶꦱꦤ꧀ ꦱꦶꦁ ꦏꦲꦩꦺꦴꦠ꧀ ꦲꦤ ꦲꦶꦁ ꦏꦕ ꦲꦶꦏꦶ ꦢꦶꦗꦸꦥꦸꦏ꧀ ꦱꦏ Sastra.org