WENGI SING MEDÈNI
Anaké siwaku sing weruh aku matèni ulané terus ngomong: “Édan kowé!
Aku semaur: “Apa kowé ora weruh nèk ula. Ula iki nyamari, mulané kudu dipatèni,”
Dèkné terus ngomong: “Aku tau ngerti wong matèni ula kaya ngono kuwi. Kowé ngerti wongé kenèng apa?”
“Wongé terus kenèng apa?”
“Wongé mati. Awas kowé, awas nèk kowé mati kaya wongé.”
Bocahé sing ngomong kaya tenan-tenana, aku malih wedi tenan.
Aku terus takon: “Sakbaré wongé matèni ulané terus let pirang dina wongé mati?”
“Mbenginé waé wongé mati.”
Aku wedi lan bingung saiki, jalaran aku wedi mati.
Aku mikir: “Nèk aku mati, aku ora bakal ditampa Gusti Allah, Aku nglakoni barang okèh sing ora apik.”
Mbenginé kuwi aku ora bisa turu. Aku jan wedi tenan, nèk krungu swara apa waé atiku deg-degan. Wediku, mbok menawa ènèng ula liyané teka arep nyokot aku.
Swarané jam gantung tik-tok-tik-tok maraké aku tambah wedi.
Bola-bali aku ndeloké jam, aku kepéngin ngerti wis jam pira. Wengi kuwi sawangané kok suwi tenan.
Aku mikirké barang ala pirang-pirang sing wis tak lakoni ing uripku.
