120
KURANG SAWETARA DINA
***
han. Prawan lima sing wis paḍa miranti bandjur paḍa mèlu menjang ing papaning karaméan; bareng pangantèn sapangiringé wis paḍa mlebu kabèh, lawangé bandjur kakantjing.
Prawan lima sing lagi lunga golèk lenga keprijé?
Satekané ing ngarep omahé pangantèn, lawangé tinemu wis kakantjing rapet. Saka ing djaba prawan mau paḍa ngrungu gijak lan suraké wong-wong sing lagi paḍa bungah-bungah mahargja pangantèn. Prawan mau banget kepénginé mlebu ing bawahan, nanging ora bisa, bandjur paḍa ṭoṭok-ṭoṭok sarta aturé: „Bendara-bendara, kula mugi sami kawenganana!” Nanging saka ing djero pangantèn lanang mangsuli: „Aku ora wanuh ing kowé.” Dadiné prawan lima sing tanpa pikir mau paḍa kari ana ing djaba, ing panggonan sing aḍem lan peteng, mangka ing papaning karaméan ana pepaḍang lan sabawaning kabungahan geḍé ....
Sarampungé nḍawuhaké pasemon mau, Gusti Jésus bandjur ngandika: „Kang iku kowé paḍa melèka, awit kowé paḍa ora weruh dina lan wajahé bésuk rawuhé Putrané manusa.
PARA sekabat wis bisa njanḍak eliding pasemon mau: sing disebut pangantèn ana ing pasemon iku ora lija mung Gusti Jésus pijambak, lan para muridé sing paḍa trésna marang Pandjenengané iku kaḍawuhan ngentèni rawuhé kang kaping pinḍo, sawisé Pandjenengané séda. Lan supaja paḍa bisa kuwat lan mantep enggoné paḍa ngentèni nganti sarawuhé, para murid kaḍawuhan paḍa ngukuhaké katresnan lan kapratjajan, kajadéné damar, supaja bisa lestari urubé, kudu ana isiné lenga, malah kudu diseḍijani lenga anḍungan.
Lan mungguh bakal rawuhé manèh marang djagad, para murid paḍa njuwun priksa marang Gusti Jésus mengkéné: „Gusti, béndjing punapa baḍé kelampahanipun prakawis punika.”
Ing kono Gusti Jésus bandjur ngandika jèn waktuné iku digawé samar, ḍawuhé: „Nanging mungguh dinané lan wajahé iku ora ana kang sumurup, dadia para malaékat kang ana ing swarga, dadia Sang Putra, kedjaba mung Sang Rama!”
Nanging kajadéné bakal ana lelakon kang nggegirisi sadurungé Jerusalèm kagempur, mengkono uga bakal ana lelakon kang luwih nggegirisi sadurungé Putrané manusa rawuh manèh ing djagad: bakal ana pailan, perangé bangsa nglawan paḍa bangsa, pageblug lan linḍu .... Nanging dina lan wajahé digawé samar. Karodéné Indjil kudu kaunḍangaké wrata ing sadjagad kabèh, minangka dadi paseksi marang sakèhé para umat.
Jèn wis kelakon kabèh, bandjur lagi baé tumeka ing dina wekasan, jaiku dinaning Pangadilan. Ing kono saisining djagad bakal paḍa ndeleng Gusti Jésus rawuh nitih mégane langit, ngagem pangwasa lan kamuljan geḍé; Pandjenengané djumeneng Radja ing swarga lan ing bumi, ginarebeg ing para Malaékat sutji, lan Pandjenengané pinarak ana ing ḍamparing kamuljan.
Ing kono sakèhé para umat ing salumahing bumi bakal paḍa kaklumpukaké ana ing ngarsané kaja ana ing ngarsané Hakim. Paḍa kaja pangon enggoné njilah-njilahaké weḍus gembel karo weḍus berok, mengkono uga Gusti Jésus ija bakal njilah-njilahaké para umat. Kang gèmbèl paḍa diprenahaké ana ing tengene, lan kang berok ana ing kiwané. Tumuli Pandjenengané bakal ngandika marang kang ana ing tengené mau: „Hé para kang binerkahan déning Ramaningsun, mara paḍa nampanana warisan kraton, kang wus katjawisaké marang sira wiwit djagad tinalesan. Awitdéné nalika Ingsun kerapan, sira saosi ḍahar, nalika Ingsun kasatan, sira soasi ngundjuk, nalika Ingsun lelana, sira saosi pakuwon, nalika Ingsun kelukaran, sira agem-agemi, nalika Ingsun gerah, sira tiliki, nalika Ingsun kinundjara, sira temoni.”
Ing kono para wong sampurna mau bakal paḍa mangsuli, undjuké: „Ḍuh Gusti kala punapa Pandjenengan dalem kawula tingali kerapan, ladjeng kawula saosi ḍahar? utawi kasatan, kawula saosi ngundjuk? Kala punapa Pandjenengan dalem kawula tingali lelana, ladjeng kawula saosi pakuwon? utawi kelukaran, kawula agem-agemi? Mekaten malih kala punapa Pandjenengan dalem kawula tingali gerah utawi kinundjara, ladjeng kawula sowani?”
Ing kono Gusti bakal mangsuli, pangandikané: „Satemené ḍawuhingsun marang sira: Sepira panggawénira mengkono mau marang sedéngaha para saduluringsun kang tjilik ḍéwé iki, jaiku panggawénira marang Ingsun.”
Sawusé mengkono Gusti ija bakal ngandika marang kang ana ing kiwané: „Èh wong kang kena ing laknat, paḍa sumingkira saka ing ngarsaningsun menjang ing geni langgeng kang wus katjawisaké marang Iblis lan samalaékaté. Awitdéné nalika Ingsun kerapan, ora sira saosi ḍahar, nalika Ingsun kasatan, ora sira saosi ngundjuk, nalika Ingsun lelana, ora sira saosi pakuwon, nalika Ingsun kelukaran, ora sira agem-agemi, nalika Ingsun gerah utawa kinundjara, ora sira tiliki.”
Ing kono wong mau bakal paḍa mangsuli,
