***
GUSTI ALLAH NGUNINGANI SEḌENGING MANGSA
181
dudu Allahé bangsa kapir, bangsa kang nadjis, ora beda karo kéwan sing nadjis sing ora kelilan dipangan? ....
Ing kono Pétrus sanalika kélingan lan njanḍak marang tegesé ibarat sing awudjud rerupan lawon lan kéwan warna-warna. Isih tjeṭa pangrunguné ḍawuh sing nganti rambah ping telu: „Apa kang wus karesikaké déning Allah, iku sira adja ngarani makruh!” .... Saiki Pétrus ngerti jèn ora kelilan nganggep wong kapir dadi pepaḍané asu, kéwan sing nadjis. Wis dadi kersané Allah, jèn wong kapir uga kepareng nampani pawarta bab Indjil, awit wis karesikaké déning Allah pijambak, lan tekané kongkonan mau djalaran kautus déning Allah .... Saiki Pétrus wis ora mangu-mangu manèh. Sing mauné samar-samar tumrap Pétrus, saiki wis dadi gamblang. Wangsulané Pétrus: „Ija betjik. Aku arep mrana bareng lan salakumu.”
ÉSUKÉ Pétrus mangkat mbarengi lakuné kongkonan, apadéné diḍèrèkaké sadulur ing Joppé sawetara. Ésuké manèh tindaké wis tekan ing Késaréa, ndjudjug ing omahé Kornélius. Ing kono wis ana wong paḍa nganti-anti rawuhé Pétrus, jaiku sanak sedulur lan pawong mitrané Kornélius sing raket.
Kotjapa bareng Pétrus mlebu ing omah, Kornélius bandjur meṭukaké kambi sumungkem sudjud ing ngarsané. Nanging Pétrus enggal njanḍak tangané, ora pareng sudjud, pangandikané: „Sampejan djumeneng, kula pijambak inggih sami manusa, sampun pisan-pisan sampéjan sudjud ngabekti ḍateng kula.”
Bareng wis paḍa satata lungguh lan bage-binagé, Pétrus bandjur meḍar sabda, nggantjaraké tjritané bab Gusti Jésus enggoné nanḍang sangsara nganti tumeka ing séda minangka wakil njulihi para manusa dosa, lan jèn Pandjenengané wis wungu saka ing séda .... Sing sapa pratjaja marang Gusti Jésus klawan gumolonging ati, iku bakal paḍa oleh pangaparuning dosané. Wong-wong mau mindeng enggoné ngrungokaké pangandikané Pétrus lan ing atiné wiwit tuwuh pratjajané marang Gusti Jésus.
Wusanané, kajadéné lelakon nalika rijaja Pentékosta ing Jerusalèm wong akèh sing paḍa kembulan karo para sekabat pada kateḍakan Roh Sutji, kaja mengkono uga wong-wong sing paḍa ana ing omahé Kornélius atiné paḍa kapenuhan ing Roh Sutji, mangka wong-wong mau wong kapir. Sarèhné wis tjeṭa jèn paḍa kaparingan Roh Sutji, mulané wong-wong mau bandjur dibaptisi, temahan wong kapir mau bisa mandjing dadi panunggalané para putrané Allah ing salawas-lawasé.
BARENG para rasul lan para sedulur sing asalé saka bangsa Jahudi, ngrungu warta, jèn Pétrus ngrawuhi omahé wong kapir lan nggelaraké Indjil ana ing kono, apamanèh malah mbaptisi wong kapir, bandjur paḍa netah marang Pétrus lan nglepataké tindaké. Nanging bareng Pétrus njrijosaké wahju sing ditingali ana ing Joppé, lan swaraning pangandikane Allah, wong-wong mau bandjur paḍa ngandel lan ilang sangga-rungginé, lan wekasané paḍa ngluhuraké Allah, tembunge: „Dadiné dalasan bangsa kapir uga paḍa kaparingan patobat marganing urip déning Allah!”
Anadéné Kornélius sabrajaté kabèh paḍa bisa ngrasakaké karahajon lan kabungahan sing langgeng, sing ngungkuli sakèhing kanikmatané donja lan saisiné kabèh!
GUSTI Allah mirsa samubarang lan nguningani samubarang, ija sing betjik, ija sing ala .... Éwadéné Gusti Allah ora naté maringaké pitulungané énggal-enggalan marang wong kang paḍa mbutuhaké lan temen-temen pandongané. Lan dosa ija ora tumuli kaḍawahan paukuman. Miturut gagasané manusa: pantjèn ora tumuli! Nanging Gusti Allah ora naté njupèkaké titahé sidji-sidjia, ija sing betjik, ija sing ala, mung baé peparingé gandjaran lan paukuman iku nganggo mangsané ḍéwe-ḍéwé. Lan Gusti Allah nguningani seḍenging mangsa.
KATJARITA ing djero sèl buwèn ing kuṭa Jerusalèm ana prantéan turu nggléṭak ing damèn sing dienggo lèmèk. Tangané kiwa tengen diranté kaolèhaké tangané pradjurit loro sing djaga ing djero sèl. Lawangé kakantjing lan ing ngarep lawang ana pradjurit loro paḍa djaga ing sisih djaba. Dadiné prantéan sidji didjaga pradjurit papat paḍa sikep gegaman, mokal bisané ontjat saka ing buwèn. Sing tinanggenah ndjaga prantéan mau pradjurit patang golongan, sagolongané wong papat. Jèn tekan gilirané diaplos, pradjurit mau paḍa metu ing buwèn, diganti pradjurit lijané, nanging prantéan mau ora bisa lunga babar pisan. Enggoné ana ing buwèn wis olèh sawetara dina, lan salebaré rijaja Paskah lagi arep diladèkaké marang pangadilané wong Jahudi. Prantéan sing dilebokaké ing sèl buwèn lan direksa déning pradjurit papat sikep gegaman, mesṭiné durdjana geḍé utawa bénggoling kètju.
Nanging prantéan mau saben-saben katon tumenga kambi umak-umik ndedonga, lan
