186
LURAH KUNDJARA
kono, énggal-énggal bandjur ngadjokaké sapi rinengga-rengga ing ontjèn-ontjèn kembang lan gegoḍongan menjang ngarepé gapura arep ngladèkaké sadjèn karo wong golongan, minangka pakurmatan ing rawuhé Jupiter lan Merkur mau ....
Wiwitané rasul Paul lan Barnabas ora ngerti apa karepé wong akèh paḍa surak-surak lan apa tegesé wong paḍa nggiring sapi sing direngga-rengga ontjèn-ontjèn, nanging bareng wis bola-bali ngrungu tembung Jupiter lan Merkur lagi baé paḍa ngerti jèn wong akèh mau paḍa arep saos kurban, mangka sing disaosi kurban iku awaké ḍéwé sing dikira déwa ngédjawantah. Patrap mengkono mau wis mesṭi kliru banget, djalaran enggoné Paul lan Barnabas marasaké wong sing lumpuh mau tudjuané supaja wong akèh paḍa ngertia sepira pangwasané lan maha welasé Allah ing swarga. Dudu karepé Paul lan Barnabas golèk pakurmatan, mulané bandjur paḍa njuwèk-njuwèk pangagemané, sarta dumrodjog mlajoni wong golongan kambi nguwuh-uwuh, pangandikané: „Hé kantja-kantja, keprijé déné kowé paḍa arep tumindak mengkono? Aku iki ija paḍa munusa, paḍa ḍasaré kaja kowe .... Gustiku kang dakwartakaké marang kowé, iku kang djumeneng Allah kang sipat gesang. Ija Allah iku kang pantes paḍa kosaosi kurban lan pakurmatan, dudu aku!”
Dadiné wong-wong mau paḍa ora sida saos kurban, lan Paul karo Barnabas ora sida dipunḍi-punḍi kaja déwa, wurung enggoné paḍa arep nindakaké panggawé sing kliru lan dosa.
Nanging lagi baé wong akèh mau kena disarèhake, ketungka tekané wong Jahudi saka ing Antiochi lan Ikoni, paḍa ngala-ala marang Paul lan Barnabas ing ngarepé wong golongan. Bareng wong golongan pasah dibebangus dening wong Jahudi mau, bandjur salin slaga, mauné paḍa munḍi-munḍi Paul lan Barnabas kaja marang déwané, saiki paḍa ngantjam-antjam. Wekasané rasul Paul bandjur dibenturi watu, sarta bandjur dilarak menjang sadjabané negara marga disengguh wis séda.
Bareng sing mbenturi watu wis paḍa mulih, ana murid sawetara paḍa teka, jaiku wong-wong sing paḍa pratjaja marang piwulangé Paul, bokmenawa wong sing mauné lumpuh ija mèlu teka; Paul gumléṭak ing lemah asawang lajon, nanging bareng dirubung ing para murid mau, bandjur ndjenggèlèk wungu sarta lumebet ing negara manèh. Gustiné ing swarga nguningani pagawéané abdiné sing setya, lan ora négakaké ing sadjroning pakéwuh.
Ésuké Paul lan Barnabas bandjur ngladjengaké tindaké ndjadjah ing tanah kono. Ing saḍéngaha panggonan sing dirawuhi, ing negara geḍé utawa ing désa tjilik, ing kono mesṭi ana wong sing paḍa nampani pawarta bab Gusti Jésus lan paḍa pratjaja marang Pandjenengané. Luwih-luwih saka ing kalangané bangsa kapir akèh sing paḍa mandjing dadi muride Gusti, nanging wong Jahudi sing pratjaja lan nḍèrèk Gusti, tjatjahé kena diwilang.
Sawisé kemput, Paul lan Barnabas bandjur mbalèni panggonan-panggonan sing wis diambah, perluné arep njantosakaké atiné para murid, diperdi supaja mantepa ing pratjaja lan ora pareng paḍa wedi jèn katempuh ing sangsara, awit Gusti mesṭi ora bakal négakaké para kagungané, .... malah paḍa ditjawisi urip langgeng ana ing swarga.
Sapungkuré lelakon ing ngarep mau ing tengah segara ana prau lelajaran ngener menjang pesisiré tanah Siria. Tindaké rasul Paul lan Barnabas kang kapisan nggelaraké Indjil wis kepungkur, seḍéla manèh bakal paḍa ketemu karo para sedulur ing Antiochi lan Jerusalém utawa kuṭa lija-lijané, paḍa arep ditjritani apa sing mentas kelakon sadjrone paḍa ndjadjah ing negara mantja .... Paul lan Barnabas mesṭi ora bakal njritakaké bab awaké ḍéwé enggoné tansah kaantjam ing bebaja utawa nanḍang sangsara, awit ana prakara sing luwih wigati kanggoné para sedulur, jaiku jèn Gusti Allah wis kepareng nimbali wong pirang-pirang ginaḍang-gaḍang mlebu ing Kratoning swarga.
WETARA wajah tengah bengi lurahé kundjara turu pules. Lawang-lawang ing kundjara wis dikantjingi kabèh; atine ora nganḍut sumelang, djalaran wis mesṭi ora ana prantéan sing bakal bisa metu saka ing kundjara. Wong mantja loro, sing awané mentas disapu nganti gegeré pating glaler kebak bilur, wis dilebokaké ing panggonan sing primpen, malah sikilé karo pisan dibelok, keprijé olèhé arep minggat? Apa luputé déné nganti dilebokaké ing kundjara, lurahé kundjara ora ngerti, sadjaké wong loro mau paḍa didakwa njebar kabar ngajawara, njritakaké prakara sing aèng-aèng sing durung tau keprungu ing kuṭa Filippi kono .... nanging iku rak dudu urusané lurah kundjara, kuwadjibané rak mung ngreksa prantéan adja nganti minggat saka kundjara.
Wong loro mau gegeré kebak bilur tilas disapu, saiki krasa ndjarem banget; awake lungkrah, sajah lan luwé .... Nanging lurah kun-
