188
LURAH KUNDJARA
***
Paul lan Silas bandjur diḍèḍèli sandangané sarta disapu nganti bilar-bilur gegeré. Saupama sing didakwa mau wong Rum, mesṭiné ora mengkono tumindaké pangadilan. Nanging sarèhné Paul lan Silas iku wong Jahudi neneka ing tanah kono, dadi ora perlu diéman ....
Sawisé digebugi nganti banget, bandjur dilebokaké ing kundjara, lan lurahé kundjara diḍawuhi wanti-wanti ngreksa wong loro mau adja nganti minggat. Lurah mau sarèhné kaḍawuhan mengkono, mulané Paul lan Silas bandjur dilebokaké ing sèl sing ana ing djero ḍéwé lan sikilé dibelok.
Paul lan Silas ora suwala dipatrapi sing mengkono mau. Atiné isih adjeg tatag lan gambira, djalaran paḍa jakin jèn Gustiné ora bakal negakaké. Senadjan nalika dikaniaja ing semu ora olèh pitulungan, nanging Paul lan Silas paḍa rumangsa begdja déné kepareng nanḍang sangsara karana Asmané Gustine. Lan ana ing djero sèl sing peteng nḍeḍet, lan sadjroné ngrasakaké pegel lan perih ing gegeré, Paul lan Silas tansah kapirsan déning Gustiné, malah Gustiné tansah ana ing tjeḍaké. Gagasan sing mengkono iku ndjalari ledjar lan bungahing atiné. Mulané Paul lan Silas bisa ngulukaké swaraning pamudji ngluhuraké Allah kang Mahamirah.
Mangka lurahé kundjara turu baé.
BARENG mengkono dumadakan ana linḍu geḍé, talesé pakundjaran nganti oreg. Lawang-lawang kabèh paḍa menga, lan ranténé wong prantéan paḍa nglokro .... Dadi sanalika iku uga wong-wong sing diranté ing pakundjaran lan sing dibelok, bisa luwar saka ing ukuman.
Lurahé kundjara kagèt tangi, lan bareng weruh lawangé kundjara kabèh paḍa menga, pangirané prantéané kabèh wis paḍa miruda, mulane bandjur ngunus peḍang arep suduk djiwa. Djalaran apa gunané isih urip, jèn prantéan sing dadi tanggungané wis paḍa utjul kabèh, ora wurung awaké sing bakal digawé idjolé, bakal diérang-érang lan dikaniaja, wekasané dipatèni. Rak aluwung mati ..
Nanging sadurungé kelakon, Paul nguwuh seru, pangandikané: „Sampun mbilaèni sarira, margi kula sami wonten ing ngriki taksih pepak.”
Apa? Isih pepak? Ora ana sing minggat? Lurahé kundjara bandjur ndjaluk tjolok, bareng wis ditjoloki, énggal dumrodjog mlebu ing panggonané Paul lan Silas, lan sumungkem ana ing ngarsané. Lurahé kundjara mau gagasané malih sanalika, bareng weruh wong loro mau isih pepak ana ing panggonané. Ing atasé dipatrapi paukuman abot, wong mau ora sambat, malah bareng ranté lan beloké paḍa nglokro lan lawangé menga, wong mau ora gelem metu saka ing kundjara. Wong loro mau mesṭi dudu wong ala, dudu durdjana geḍé, nanging wong burus lan djudjur, malah wong sutji, mulané lurahé kundjara mau ora taha-taha sudjud djèngkèng ana ing ngarsané Paul lan Silas. Jèn wong mau wong burus lan djudjur, mesṭiné wulangan sing digelaraké marang wong akèh, ija ora bisa kliru lan luput lan ora bakal nasaraké wong. Wong iku mesṭi mengku daja pangwasa sing gaib, temah marga saka tulaḍané lan daja pangaruhé, ora ana prantéan sidji-sidjia sing utjul, kabeh isih pepak ana ing panggonané ḍéwé-ḍéwé. O, iba begdjané jèn bisa maḍani wong mantja iku, tansah katon ajem lan tentrem, tansah sumèh lan gambira polatané. Lurahé kundjara mau bandjur tuwuh gagasané kepéngin njumurupi apa sing dadi gémbolané wong loro mau lan kepéngin nggeguru ngèlmu sing digelaraké. Ngèlmuné mesṭi ngèlmu peṭingan, bisa dadi marganing karahajon tumrap saḍéngah wong.
Paul lan Silas bandjur diaturi meḍal tekan ing djaba, aturé lurah kundjara: „Ḍuh Tuwan, kula perlu nglampahi punapa supados kapitulungana rahaju?” Wangsulané Paul: „Sampéjan pitados ḍumateng Gusti Jésus Kristus, temah baḍé manggih karahajon, inggih sampéjan dalah sabrajat sampejan.”
Bareng sawengi iku uga Paul lan Silas diaturi pinarak ing omahé lurah kundjara, biluré ing geger disirami lan ditambani; disaosi ḍahar lan ngundjuk. Sawisé mengkono Paul bandjur mulangi lurahé kundjara dalah sabrajaté kabèh, supaja paḍa wanuha marang Sang Djuru Slamet. Wong-wong mau temen-temen enggoné nggatèkaké marang pangandikané Paul lan wekasan paḍa pratjaja marang Gusti Jésus, temahan ing sawaktu iku kelakon lurahé kundjara mau dalah sabrajaté paḍa kabaptis, lan atiné paḍa ngrasakaké karahajon lan kabungahan sing durung tau dialami, awit karahajon iku langgeng lan ora saka ing donja pinangkané, nanging peparing saka Gusti Allah.
Mengkono uga Paul lan Silas ija paḍa bungah djalaran akèh wong ing kuṭa Filippi paḍa mandjing pratjaja marang Gusti Jésus. Wong Makedoni sing ditingali ing sadjroning wahju lan sing nguwuh-uwuh: „Sampéjan mugi njabrang ḍateng ing tanah Makedoni, mitulungi bangsa kawula.”, iku saiki wis ana njatané. Lurahé kundjara dalah sabrajaté kabèh wis olèh pitulungan lan bakal olèh karahajon langgeng.
KOTJAPA ésuké ana utusané bupati ing kuṭa kono nimbalaké ḍawuh supaja Paul lan Silas diluwari saka ing pakundjaran ninggal kuṭa kono. Nanging Paul lan Silas ora
