***
PANUTUP
201
pawong mitrané, éwadéné dadi tjeḍak prasasat adu arep déning anané lajang kiriman mau. Ana lajang kiriman sawetara sing ditulis ana ing kuṭa Rum. Lajang-lajang mau kalebu dadi pérangané Kitab Sutji.
TJRITANÉ bab rasul Paul mung kapunggel tekan semono. Ing buku-buku sedjarah ana tjritané bab panguja-uja sing ditindakaké déning para radja ing Rum, ing kono wong-wong Kristen paḍa nanḍang dikuja-kuja, malah ana sing njritakaké jèn rasul Paul katigas djanggané atas ḍawuhé radja Néro sing ambek sija. Nanging ora ana wong sing bisa mbuktèkaké bener-luputé kabar mau. Sing wis mesṭi kena ditemtokaké jaiku jèn ing sadjroné nanḍang sangsara nganti tumeka ing sédané, rasul Paul tansah ana ing pangajomané Gustiné.
SERATÉ rasul Paul marang Timotéus ana sing mengkéné surasané: „Aku wus nglakoni tarung kang utama, wus nutugaké plajuné balapan, wus ngantepi ing pratjaja. Wasanané aku ginantungan makuṭaning kabeneran, kang bakal diparingaké marang aku ing dina iku déning Gusti kang djumeneng hakim kang adil, tur ora ngamungaké marang aku baé, malah uga marang sakèhé wong kang tjetjengklungan ing bakal ngetingale.”
Paul, abdi kang setya-tuhu, wis katimbalan marang kamuljan kang langgeng ana ing swarga.
ING sawidjining dina, nalika para sekabat mundjuk marang Gusti Jésus saiba élok lan éndahé padaleman sutji ing Jerusalèm, ing kono ḍawuh wangsulané Gusti Jesus: „Bésuk bakal ora ana watu dilestarèkaké tumumpang ing watu, kang bakal ora didjugrugake.”
Nanging nalika sédané rasul Paul, padaleman sutji isih meger-meger, ora ana èmpère jèn bakal rusak.
Lan nalika Gusti Jésus mèh ambruk ing dalan djalaran kaboten manggul salib menjang Golgota, ana wong wadon akèh kang paḍa ngaḍuh-aḍuh lan nangisi Pandjenengané, ing kono Gusti Jésus bandjur ngandika marang wong wadon mau: „Adja paḍa nangisi Aku, nanging awakmu ḍéwé lan anak-anakmu iku paḍa tangisana ....!” Mulané ngandika mengkono, djalaran Jerusalèm bakal katempuh laknaté Pangéran.
Éwadéné paukuman mau ija durung ana sing nekani, mangka Kitab Sutji ija ora njebutaké bab prakara mau. Nanging .... pangandikané Gusti ora ana satembung baé sing kètjèr .... Miturut buku-buku sedjarah, sasédané rasul Paul, ora antara suwé bangsa Jahudi bandjur paḍa mbaléla ing paréntah Rum lan nalika semono paukuman sing wis diwetja déning Gusti Jésus kaleksanan.
Kuṭa Jerusalèm dilurugi wadyabala saka ing Rum, kinepung wakul binaja mangap, nganti ora ana djanma manusa sing bisa ontjat saka ing kono. Mangka wong Jahudi meneri ngrijajakaké rijaja Paskah, dadiné éwon lan leksan tjatjahé wong Jahudi sing paḍa nglumpuk ing kuṭa Jerusalém. Bareng dikepung wadyabala Rum, ora ana pangan sing bisa mlebu ing kuṭa, temah wong ing Jerusalèm paḍa nanḍang pailan kang banget. Kasangsaran lan katjingkrangan sing disanḍang bangsa Jahudi ing Jerusalèm wis tanpa upama, malah kira-kira ora ana kuṭa ing salumahing bumi sing tau nanḍang sangsara kajadéné kuṭa Jerusalèm.
Wekasané kuṭa Jerusalèm kena karebut ing wadyabala Rum lan didadèkaké karang-abang nganti luḍes. Wong Jahudi sing isih kari urip paḍa dibanḍang menjang tanah mantja dadi batur.
Padalemané sutji keprije? .... Titus, sénapatining perang, wis paring ḍawuh marang para pradjurit: „Poma-poma padaleman sutji adja nganti rusak, kudu dieman! .. Nanging ana sawenèhing pradjurit sing nguntjalaké obor murub menjang padaleman mau, temah seḍéla baé padaleman sing misuwur éndahé entek kamangsa ing geni, témboké sing kandel-kandel paḍa djugrug. Pantjèn njata pangandikané Gusti ora ana setembung baé sing kètjèr, kabèh kaleksanan.
Lan tanahé bangsa Jahudi, sing tansah disebut tanah prasetyan, bandjur didjègi déning bangsa mantja: tanah sing bijèn mili powan lan madu bandjur dadi tanah sing tjengkar lan garing, ora ana pametuné lan ilang kuntjarané .... Bangsa Israèl dibujaraké sumebar ing salumahing bumi, mangka wiwitané bangsa Israèl iku bangsa kang pinidji déning Allah, lan kaparingan tanah prasetyan, nanging saiki bangsa mau ora duwé tanah pusaka ....
Djalaran bangsa mau nampik marang Sang Mesih.
Temahan kataman ing paukuman.
Miturut lairé wekasané njeḍihaké.
Éwadéné wekasaning djaman durung padja-padja nekani!
KEPRIYÉ mungguh kadadéjané para sekabat? Pétrus lan Jochanan? Utawa sekabat lan murid lijané sing paḍa pratjaja marang
