***
PAWARTA SAKA MALAÉKAT DJABRAÈL
11
teḍaké sang prabu Dawud, nanging sarèhné wis let pirang-pirang atus taun, mulané akèh teḍaking ratu sing paḍa kesilep, bebasan tunggak djati paḍa mati. Mengkono uga Marjam, sapa sing ngira jèn tedaké bangsa luhur?
Éwadéné, — bareng Malaékat djumeneng ana ingarepé Marjam, pangandikané: „Bagéa kowé kang kinasihan, Pangéran nganti kowé kang binerkahan ana ing antarané para wadon.
Marjam kumenjut atiné .... klawan wedi lan éring enggoné njawang marang Malaékat mau. Apa ta karepé déné kok diuluki salam mengkono mau?
Djebul .... Marjam diparingi weruh pawarta kang mbungahaké banget, ḍawuhé: „Adja wedi, Marjam, saka antarané sakèhé wong wadon, mung kowé kang pinilih déning Allah. Kowé bakal mbabar putra kakung. Iku namakna Jésus. Iku bakal dadi wong pinundjul, lan kawastanan Putrané kang Mahaluhur, lan bakal ngratoni umaté langgeng salawasé.”
Marjam bareng ngrungu pangandikané Malaékat mengkono mau, saja munḍak enggoné kepranan atiné. Saiki Marjam lagi ngerti apa karepé pangandikané Malaékat ḍèk mau kaé. Dadiné Malaékat mau ngandikakaké bab rawuhé Jésus, Sang Mesih, ija Sang Djuru Slamet kang wis diprasetyakaké, mangka awaké ḍéwé sing bakal dadi ibuné, lah apa ta katjèké karo wong wadon lijané? Généja ta awaké dipilih déning Allah kakarsakaké dadi ibuné Sang Pamarta? Généja ta kanugrahan sing ngungkul-ungkuli kamuljané, diparingaké marang awaké?
Nanging senadjan durung mari kagèt lan gumuné, Marjam ija mundjuk klawan tumungkul wedi, éwadéné kaworan bungah, undjuké mengkéné: „Lah kawula parekanipun Pangéran, keḍatengana kados pangandika Tuwan.”
SAPUNGKURÉ iku mau Malaékat bandjur kondur menjang swarga ngaḍep ingarsane Pangéran, Pawarta kabungahan, ija wasita-adi, sing durung tau kawartakaké ana ing donja, wis kelakon ditimbalaké menjang djagad. Ora ditudjokaké marang para radja, para panggeḍé, utawa para pangwasa lan para wong sugih, nanging Malaékat mau nḍawuhaké pawarta kaswargan marang wong wadon sing durung tau kotjap babar pisan, nanging wong wadon sing ngibadah lan tresna marang Allah klawan gumolong atiné.
KOTJAPA sapungkuré lelakon mau Marjam bandjur buḍal menjang ing pagunungan ing tanah Judéa, merlokaké tilik Élisabèt, sing isih kepernah sanaké ḍéwé. Djalaran Malaékat ija maringi pirsa bab kabungahané Élisabèt.
Marjam enggoné ana ing omahé Élisabèt nganti sawetara sasi lawasé, bandjur mulih. Ora wis-wis enggoné wong wadon loro mau paḍa rerasan bab geḍéning kanugrahané Pangéran sing tumanduk marang para abdiné. Saiba ta bungahé atiné jèn pada ngrasak-rasakaké bab ḍawuhé Malaékat: Élisabèt bakal dadi ibuné Jochanan sing bakal lumaku dadi tjetjala nḍisiki rawuhé Sang Mesih, lan Marjam bakal dadi ibuné Gusti Jésus, Djuru Slamet, sing wis wiwit djaman kuna dianti-anti rawuhé. Prakara-prakara sing adi-aèng mau ora lèrèn-lèrèn dadi potjapané wong wadon loro mau.
Ing wusanané Jochanan kelakon lair, prasetyané Allah ditetepi. Bareng djabang baji wis umur wolung dina, bandjur dianakaké karaméan nemtokaké djenengé baji, tangga-teparo lan sanak seduluré Zacharjah lan Élisabèt wis paḍa nglumpuk arep ngèstrèni, apadéné arep nggujubi kabungahané wong tuwa loro mau. Sapa djenengé botjah mau?
Akèh wong sing muni: „Betjiké didjenengaké Zacharjah, nunggaksemi bapaké.” Nanging Élisabèt gèḍèg, udjaré: „Ora, awit bajiné kudu didjenengaké Jochanan.” Bareng ngrungu djeneng Jochanan, wong mau paḍa mlenggong, djalaran apa ahli-warisé Zacharjah ana sing djenengé Jochanan, tegesé: „Allah iku Mahawelas”? Apa ta sebabé déné milih djeneng baé kok Jochanan?
Zacharjah bandjur disasmitani, diaturi njetakaké sapa bakal djenengé si djabang baji. Sawisé ndjaluk panulisan, bandjur nulis muni: „Jochanan iku djenengé.” Wong kabèh paḍa tjingak lan wedi, luwih-luwih bareng paḍa ngrungu Zacharjah wiwit bisa guneman manèh, pulih kaja wingi uni, ora ana tabet-tabeté babar pisan jèn mentas nanḍang bisu nganti pirang-pirang sasi lawasé.
Ing kono Zacharjah bandjur nglairaké kekidungan pamudji sokur sumaos marang Gusti Allah. „Allah iku Mahawelas. Pangéran wis nindakaké pakarjan kang élok.”
Nalika semono wong sing paḍa nglumpuk ana ing omahé ija paḍa ditjritani apa sing kelakon ana ing padaleman sutji, temah paḍa munḍak geḍé kabungahané.
Panjawangé marang baji sing paḍa ditiliki saiki wis gèsèh katimbang nalika wiwitan, djalaran paḍa ngerti jèn tjaloné bakal dadi nabi geḍé, dadi tjetjala nḍisiki rawuhé Sang Mesih.
Bareng wis didjarwani, lagi paḍa njanḍak apa sebabé si djabang baji mau didjenengaké Jochanan. Njata .... „Allah iku Mahawelas.”
