Kaca:Kidung Megatruh.pdf/37

Kaca iki durung katitiwaca

dhokter weling marang pak Mursi.

“Pak, Bapakipun mboten ken mikir abot-abot lan mboten pareng mireng kabar sik elek nggih,” ngono welinge dhokter, “Matur nuwun, ngih,” wangsulane Pak Mursi. Tekan omahe Pak Mursi, Mbah Noyo dikon ngaso. Mbah Noyo gumun kok ora bali nang omahe dhewe malah nang omah anake. Mbah Noyo takon-takon wae nanging Bu Tinah sing nunggu ora nyauri.

“Tin, aku kok turu nang kene? Aku pengen bali nang omahku dhewe,” panjaluke Mbah Noyo isih lemes. “Pun... Bapak mboten sah ngendika terus mangkendak sakitmalih,” wangsulane Bu Tinah.

Bu Tinah banjur ninggalake Mbah Noyo sare. Ing ruang tamu sing ana ngarep kamar, wong telu padha rembugan piye carane ngomong masalah omah sing digadekke.

“Pak, niki pripun? Bapak takon wae masalah omah”

“Bapak ya ora ngerti, Bu. Nek karepku dikandani alon-alon wae. Sing penting Bapak ngerti yen omahe digadekke kanggoragad omah sakit” “Injih, Pak. Kula sakeluwarga namung gadhah arta sekedik kanggeh mbayar sekolah lare-lare. Dados pasarujukan kita griyanipun Bapak dipadekaken.”

Mbah Noyo sing ngrungokake omongane Pak Mursi tetep ora terima. Mbah Noyo nudhingi wong telu, dadane langsung sesek, awake adem, matane mendelik lan kejang-kejang. Pak Mursi, Bu Tinah, lan Sarto bengak-bengok nyebut jenenge Mbah Noyo lan awake dioyog-0yog. Nanging padha wae. Mbah Noyo wis bablas. Pak Mursi, Bu Tinah, lan Sarto nangis, gela durung njaluk pangapura karo mbah Noyo. Kanggone Mbah Noyo, omah padha karo harga dirine. Dadi yen badhane dosak-asik padha karo harga dirine diidak-idak.

Navra Faila Luvi Murchelina, siswa SMA Taman Madya, Jalan Pakuningratan no.34 A. Yogyakarta, Telepon (0274) 517522.

Lair, 16 Februari 1991. Alamat omah, Serangan NG I1/ 175, Yogyakarta. Telepon 081392999006