Kaca:Murkane Ibu.pdf/27

Kaca iki durung katitiwaca

Sial

Wahyuningsih SMA Muhammadiyah Wates, Kulonprogo

kd

iyah lagi bingung, merga entuk sms. Ana bocah lanang sing

pengin kenalan. Dheweke penasaran. Walah, jebule kanca se-

kolahane. Dheweke ora ngira, kancane sing jenenge Duta, bisa duwe nomere.

“Dhik, wis arep bali pa?”

“Durung, mengko ndhisik, aku lagi arep njupuk hp.”

“Padha, aku iya arep njupuk hp sing di-razia mau.”

Sakwise njupuk hp, Diyah bali. nanging, ora ketemu kancane mau. Tekane ngomah, Diyah ngaso sinambi mangan lan ngombe. Dhasar awake kesel, Diyah bubar mangan keturon ana ing kasur.

Diyah nglilir kaget, uceg-uceg mripat terus mbukak lawang,

“Eh, Mas Duta, ta? Kapan le tekan kene, Mas?” Diyah kaget nde- leng Duta.

“Lagi entas, Dhik. Diyah lagi ngapa?” wangsulane Duta.

“He, he, he, aku lagi wae tangi turu Mas. Kene, kene mlebu Mas. Kok tumben Mas Duta gelem dolan mrene? Sajake ana sing wipati banget ya Mas?” pitakone Diyah.

“Ngene lho Dik, iki yen Dhik Diyah gelem lo. Aku kok pengin banget ngajak Dhik Diyah dolan. Lha kira-kira Dhik Diyah gelem apa ora?” pitakone Duta karo rada ndhredheg,

“Eeeee, iya Mas, aku gelem, wong ya lagi ora ana tugas kelas kok. Ning tak adus dhisik ya, Mas, enteni sedhela wae ya.” semaure Diyah karo mesem.

18 = Antologi Crata Cekak ee.