Sakwise dikandhani Hana, Fifi manthuk-manthuk. Dheweke wis ngerti tugas saka pag guru wingi.
“Matur nuwun ya Han, kowe wis ngandhani tugas saka pak guru.”
“Uhhhh..., mulane Fi, yen pak guru ngendika ki ya dirungok- ake”.
Fifi lan Hana banjur ngguyu bareng.
Wusanane, dina kanggo numpuk tugas kasebut wis teka. Pak guru banjur nakokake tugase marang kabeh murid sakelas. Murid- murid banjur padha numpuk tugas kasebut. Salah sijining murid lanang kang jenenge Aantakon marang Fifi.
“Wis nggarap tugas po Fi?”
“Wah ya wis ta” wangsulane Fifi.
Kabeh murid wis ngumpulake. Nanging ana siji sing durung numpuk tugas, yaiku Aan. Aanisih bingung nggoleki kertas tugase singora anaing tase. Aan banjur kelingan yen tugase isih anaing meja sinaune ing ngomah.
“Pak, kula sampun nggarap tugas, nanging kentun ing griya”.
“Aku ora seneng yen ana muridku sing seneng goroh. Saiki minangka ukumane, kowe kudu ngadeg ing sakiwane papan tulis kuwi tekan pelajaran iki rampung”.
“Nanging Pak, kula saestu sampun nggarap tugas kok Pak, saestu Pak”. kandhane Aan semu keweden.
“Wis ra sah kakehan alesan, pokoke kowe saiki kudu ngadeg ana sakkiwane papan tulis kuwi, lakonana!” Pak guru rada ngendi- ka semu nggetak.
Krungu pak guru ngendika kaya mangkono, kabeh murid padha meneng wae, kelas dadisepi. Aan banjur mlaku tumuju ana ing kiwa papan tulis ing kelase kanggo nglakoni ukumane nganti pelajaran rampung, Aan rumangsa isin banget karo kanca-kancane, luwih- luwih karo Fifi jalaran saktenane Aan seneng karo Fifi. Nanging Aan durung wani omong jujur karo Fifi. Yen kepethuk Fifi lan Aan mung unek-unekan.
Sakwise Aan ngadeg ana sakkiwane papan tulis, pak guru ban- jurmbahas tugas. Tugas sing diwaca dhisik yaiku tugas sing digarap Fifi. Ing kertas tugase Fifi katulis KALANJANA=TEBU. Pak guru banjur ngendika.
> “Murkane Ibu” ee 837
