Kaca:Pamikiran.pdf/40

Bètèf krungu lem-lemané kancil, atiné bungah banget nganti lali wateké kancil, Mulané dongé kancil ngomong: “Aku ing wanci iki nyidam swaramu bètèi, mbok ngocèh sediluk waé fa, bèn lega atiku lan ilang idam-idamanku.”