KATRESNANE YAYI Titi Yulianti
Yayi pancen seneng guyon. Dheweke kepingin ngrasakake urip kanthi akeh guyu. Salah siji sebabe amarga dheweke nonton tanggane, Lik Arsan sing gendhut wis bola-bali mlebu-metu rumah sakit jiwa. Kandhane tangga-tanggane, Lik Arsan seriyus banget anggone mikirake bandhane, mligine kalung, gelang, suweng emas berlian sing nempel ing awake. Lik Arsan keweden penganggone arep dicolong dening liyan. Nanging Lik Arsan mesthi nganggo kanthi pengarep-arep dadi gumunan tangga-tanggane. Sangking kencenge nganti ora bisa ngguyu. Bokmenawa amarga kenceng terus kuwi keseimbangan jiwane keganggu.
Sanajan wis omah-omah Yayi isih tetep nerusake kuliyahe. Mas Jun, garwane sing wis limang taun bebrayan ora nate nglarang tumindake, Salah sawijining kanca kuliyah kang uga kanca organisasi jenenge Bimo, Dheweke priya sing pinter lan seneng guyon. Klop banget karo pribadine Yayi. Apa maneh hobine uga padha, maca lan kesenian. Sangking kerepe ketemu apa amarga sebab liya, suwe-suwe Yayi krasa yen sesambungan karo Bimo rada istimewa. Apa maneh ing dina ulang taune wingi Bimo menehi kadho.
“Selamat ulang tahun, Yayi,” Yayi mesem. Atine bungah banget. “Iki aku nggawa sesuatu,” kandhane Bimo karo menehake kadhone.
“Dibukak saiki wae, Yayi.”
Kalung kuwi endah banget. Lan Yayi meneng wae, ora bisa nampik nalika Bimo njupuk kalung kuwi saka tangane lan nganggokake ing gulune. Yayi sadhar nalika ana swara keplok. Mas Jun ing burine mesem karo ngasta bungkusan uga.
“Coba dibukak, Yayi”.
Yayi kagetnalika dibukak, bungkusan iku isine uga kalung, nanging ana liontin lan suwenge.
“Kalunge disimpen wae, Yayi. Sing diagem liontin lan suwenge. Cocok kok dijodhoni karo kalung sing maringi Dhik Bimo,” kandhane Mas Jun.
159
