pangembating praja.
Ing sanjabane pager lan plataran Masjid Agung, para sanak kadang saka desa, kutha, lan manca tumplak blek. Kabeh kepingin nonton pengetan Maulidan lan Kondur Gangsa. Ya ana ing kono iku Winanto ngayahi jejibahane. ;
Sajroning ngrungokake kanthi premati riwayat Nabi Muhammad SAW, Alamanda ora ngerti yen diparani lan disawang tanpa kedhep dening Winanto kang kawit mau rumangsa mongkog lan tentrem atine awit bisa nyandhing wanita kang kaya dadi pangimpene. Ananging ing batin Winanto, tansah pitakon, apa aku bisa nyawang sunare rembulan sateruse arepa
aku ora bisa ngranggeh rembulan mau?
Sing disawang ngerti, karo klicutan banjur takon.
“Mas Win, apa Panjenengan ya kagungan jejibahan kanggg pengamanan upacara Garebeg Maulid sesuk esuk iku?”
0, yen aku mono tugase nganti rampung Pasar Malem, kandhane Winanto.
“Yen ngono, apa Panjenengan bisa ngancani aku maneh?”
“Bisa ... bisa! Aja kuwatir, Jeng! Aku tekan kene watara jami pitu,” ngono semaure Winanto kebak greget, “daktunggu ana ngendi, Jeng? 'Ana masjid apa Pagelaran?” |
“Ya ana Pagelaran ta, Mas Win! Awit aku arep kepingin ngerti prajurit kraton kang ndherekake upacara garebeg kuwi.” A
“0... ya... aku sumadya, Jeng!” :
Rumangsa ayem atine wong loro mau awit isih ana pangarep- 4 arep ketemu maneh. Wanci esuke Winanto wis ngenteni ana ing Pagelaran kurang luwih jam pitu, ananging kang dienteni durung njedhul. Atine | Winanto rasane dheg-dhegan kebak pangarep-arep, Pangudarasane Karo | semplah atine, apa rembulan ora ngatonake sunare maneh ya? Kurang luwih jam 07.30 kang dienteni njedhul. Kaya siniram banyu sewindu atine Winanto, rasane mak nyes, 4
“Mas Win, aku njaluk ngapura, ya!” karo Kecam aa nggregetake, “awit aku kerinan, olehku turu kewengen mau bengi, mengkono Alamanda anggone ngetokake tetembungan kang salak aleman.
“Ah ... ora apa-apa kok, Jeng! Aku ya mentas wae anggonku |
4
