Kaca iki wis dikorèksi
- 28 -
KALATIDA.
Sinom.
- Mangkja daladjating pradja, kawurjan wus sunja ruri, rurah pangrẽhing ukara, karana tanpa palupi, atilar silastuti, sardjana sudjana kẽlu, kalunglun kala tida; tidem tanḏaning dumadi, ardajẽngrat dẽning karoban rubeda.
- Ratunẽ ratu utama, patihẽ, patih linuwih, pra najaka tyas rahardja, panekare betjik-betjik, parandẽnẽ tan dadi, palijasing kala bendu, malah sangkin andadra; rubeda kang ngriribeti, bẽda-bẽda ardanẽ wong sanegara.
- Katatangi tangisira, sira sang paramẽng kawi, kawileting tyas duhkita, kataman ing reh wirangi, dẽning upaja sandi, sumaruna anarawung, pangimur manuara, mẽt pamrih mẽlik pakolih, temah suka ing karsa tanpa weweka.
- Kasok karoban pawarta, babaratan udjar lamis, pinudya dadya pangarsa, wekasan malah kawuri, jẽn pinikir sajekti, munḏak apa anẽng ngajun, anḏeḏer kaluputan, siniraman banju lali, lamun tuwuh dadi kekembanging bẽka.
- Udjaring paniti sastra, awewarah asung pẽling, ing djaman keneng musibat, wong ambek djatmika kontit, mengkono jẽn nitẽni, pẽdah apa amituhu, pawarta lalawara, munḏak angreranta ati, angur baja ngiketa tjaritẽng kuna.
- Keni kinarja darsana, panglimbang ala lan betjik, sajekti akẽh kẽwala, lalakon kang dadi tamsil, masalahing ngaurip, wahananira tinemu, temahan anarima, mupus, pepesṱẽning takdir, puluh-puluh angkaloni kaẽlokan.
- Amenangi djaman ẽdan, ẽwuh aja ing pambudi, milu ẽdan ora tahan, jẽn tan milu anglakoni, boja kaduman melik, kaliren wekasanipun, dilalah karsa Allah, begdja-begdjane kang lali, luwih begdja kang eling lawan waspada.
- Samono iku bebasan, padu-padunẽ kapẽngin, enggih mekaten “Man Ḏoplang, bener ingkang angarani, nanging sadjroning batin, sadjatinẽ njamut-njamut, wis tuwa arep apa, muhung mahas ing ngasepi, supajantuk pangaksamaning Hjang Suksma.
