Jebol-Jebol
Luthfi Azizatun
D A
“Yess... Akhirerampung anggonku UNAS,” swarane Luthfi rodho sero karo metu saka kelas.
“Wah, aku yo wis lego banget,” sambunge Ida nututi saka mburine Luthfi.
“Da, ayo ndhelok latiyanne kae. Kok kayane apik tenan,” pa- ngajake Luthfi karo nggeret tangane Ida marani asal swara musik mau.
“Heh! Arep neng endi. Melu aku,” suwarane Anikradha sero ngendhekke lakune Luthfi lan Ida
“Arep neng studio. Ayo gek ayo cepet mundhak selak ram- pung,” wangsulane Ida.
Anik mlayu nututi neng mburine Luthfi lan Ida.
Satekane ana ing studio wis okeh sing padha ndelok.
“Wah...piye iki, Da. Malah wis kebak. Dhewe arep ndelok saka ngendi iki?”
“Kana kae wae,” wangsulane Ida karo nudingi kursi ana ing dechake Pak Gunardi.
Ora krasa wektu wis awan. Sing padha ndelok padha budhal dhewe-dhewe. Luthfi, Anik, lan Ida tetep padha ndelok nganti rampung.
“Pak, kulo diajari main drum. Kula kepingin sanget,” panja- lukke Luthfi marang Pak Gunardi.
“Wo... ya...sesuk awan. Tak enteni ning kene. Kanca-kan- canesisan padha diajak,” ujare Pak Gunardi marang Luthfi.
me 96
