Kaca:Sandhal Goreng.pdf/21

Kaca iki durung katitiwaca

Lemek Turu

Radicha Nur Widyaningtyas

TI

Bubaran sekolah uwis Kliwat. Srengenge cahyane jejeg kaya- ta payon bumi. Godhongan pating sebar dibarengi pit onthel ngebakki dalan kidul dusun Sidoarum. Slamur-slamur swara gu- muyu bocah sing bengak-bengok kaya banyak samsaya suwe saya sero wae swarane.

“Horee, ayo kabeh padha dolan wae. .!” swarane Sarmo.

Sarno bocah lemu, pakulitane ireng, lan yen menganggo klam- bine tansah kumlebat ngalorngidul. Rupane Sarno yen disawang marai mumet. Weku kuwi dheweke katon mlaku nggawa dhom- pet sing isine dhuwit seket ewu.

“Mbok, aku wis tekan ngomah. Madhange, endi? Kok mung ana jangan teri?” pitakoneSarno bengak-bengok nggetak simboke.

“Mbokya wisuh dhisik, ta Le. Bali-bali kok jujukane wakul ngapul wae. Simbok duwene mung kuwi saiki,” wangsulane Sim- boke.

“Ah, apata iki. Ket mau ning omah kok ora temandang ma- sak,” kandhane Sarno samsaya ndadi anggone ngoceh.

“Tuku wae, pa?. <.” durung rampung simbok ngendika, Sarno wis mbanting lawang kamare,

Ora suwe ana swara blombongan montor GL mandheg ing ngarep pekarangan. Sarno mlayu gumludhug saka kamar lan mbe- ngoki ibune, “Aku tak dolan sik. Rasah nggolekki aku, Mbok.”

wkk



ma 19 wo