Tuma Kathok
Annisa Cahyanti
TI
Adhiku lanang sing paling cilik dhewe lagi rewel-rewele. Umure isih rong taun, nanging wis bisa ngecipris. Esuk kuwi, ibuku lagirepot ngumbahi dadi ora duwe wektu longgar kanggo momong adhiku.
“Ndhuk, tulung adhine dineng-nengi. Ibu lagi ewuh, ki. Ga- weyane isih pating klarah,” bengoke ibuku sinambi.
np
Krungu panjaluke ibuku, aku banjur gregah tangi. “Nggih, Bu. Tak neng-nengane,” wangsulanku sinambi
nyedhaki adhiku.
"n
cantil
7
akal
anter. “Ndak mau ndak mau...mau entok bob-entok bob,” panja- luke adhiku karo mimbik-mimbik rewel lan manja banget. Dhe- eg-dheleg aku, bingung nuruti apa pepinginane adhiku. Ru- mangsaku adhiku njaluk dinyanyekake menthok-menthok. Ban- jurgage aku nyanyi, “Menthok-menthok tak kandani mung laku- mu anggg....
“Ucup... .ucup....ucup diyem adhikku sayaaaang sing paling paling manis.”
Mengkono aku bola-bali ngudang adhiku.
“Kenapa kok nangis terus mau permen...eh eh .. atau mau bacain cerita Upin Ipin, mau.” Krungu wangsulanku mau tangisane adhiku malah saya
4
Durung rampung anggonku nyanyi, tangisane adhiku tam-
ah sero. Atiku rasane buneg tenan, mangkel nanging ora tega
weruh dheweke nangis.
me A1
