[...s] ingkang pinanggih ing nagari Malaka, ananging ingkang wontên namung ing pasisiripun pulo Sumatra ingkang sisih kilèn, miturut ing titimangsanipun sêratan ingkang pinanggih wau têtela yèn pulo Sumatra sampun kasumêrêpan dhatêng têtiyang băngsa Hindhu kala ing salêbêting abadipun taun Saka ingkang kaping sadasa, dumugi ing pungkasaning abadipun taun Saka ingkang kaping tigawêlas. Sêratan wau têksih lêstantun kangge miturut wujudipun lami, nanging ngangge wêwangunan piyambak, lami-lami sêratan wau ingkang kathah-kathah lajêng botên kangge, kajawi ing Batak, ing Rêncung sarta ing Lampung ingkang têksih ngangge sêratan wau, namung tatanipun beda-beda. Dene ingkang kangge ing Rêncung punika ingkang lugunipun sêratan Malayu, ing sadèrèngipun têtiyang Malayu ngangge sastra Arab.
Kajawi sêratan sastra wênggi sarta sastra Jawi Kina kados ingkang kasêbut ing nginggil, wontên ugi sawatawis sêsêratan ingkang pinanggih ing Tanjung Medhan, sarta ing candhi Bungsu mawi sastra nagari. Ingkang satunggal katawis sangêt yèn asalipun saking gêgolongan madab Mahayani Budha,
