Kaca:Sumunar.pdf/103

Kaca iki durung katitiwaca

BANDHA TITIPAN ANAK GADHUHAN

C. Sri Hartuti

Ora kaya padatan, esuk iki Bu Ida rasane pengin cepet ninggalake wanci jam lima luwih telung, puluh lima menit. Rasa ati ora kepenak amarga mjebluk ndadekake kahanan ing datah Ngayogyakarta ora tentrem.

“Bayu..., tangi le! Sida budhal bareng Iba ora, cah bagus?” ngringkel ngeloni guling ing peturone. Rasa tresna kang gedhe ndadekake Bayu dadi bocah kang angel sratenane. Sanajan wis umur 12 taun, nanging apa-apa isih ladenan, Wiwit tangi turu tumekane mapan turu maneh, kabeh kebutuhane dicukupi dening, Ibune.

“Bayu ...?”

Ko raredihaki nai ri 4 h. Disingiirak kemul kang nggubet sikil putrane, ;

“Anaapata, Bu .?!” Baya wangsulan karo setengah mrengut.

“Lho, jare arep budhal sekolah bareng Ibu, Piye ta, Le? Mula, kudu mangkat rada esuk ngono ...!”

Karo ngelus sirah putra kesayangane mau, ora let suwe, Bu Ida ngadeg

Jam wis nuduhake wanci jam (558. Nalika Ba Ida arep njangkah tumuja kamar mandhi nyepakake banyu panas kanggo putrane, dumadakan

mangkono mau. Lagi arep jumangkah kamare putrane sing isih ming jero kamar, keprungu swara saka jaban omah. lindhu, lindhu ...?”

saka omahe dhewe-dhewe. dinyana-nyana bisa

SUMUNAR Antofgi Crita Cekak, 94