Kaca:Sumunar.pdf/121

Kaca iki durung katitiwaca

BINGUNGE WONG TUWA

@onidi

Pak Krama lungguh ana ing ngarep omah, Katon dhelep-dhelep

Sanajan untune Bu krama warna coklat, kk geber pah Jaa ana siji-sijia untune sing ninggalake gusine kang ireng rupane, Beda karo Pak Krama sing sanajan lagi umur seketan taun, nanging untune mung kari limang

“Piyeta, Bu, anake dhewe iki. Jaman ngrekasa kaya ngene kok ndadak

“Tha iya ta, Pak. Seje karo jamane awake dhewe, Sekolah sing adohe pirang-pirang kilo mung mlaku turut galengan sawah,”

“Lha iya kuwi, Bu. Bocah saiki ora padha pelem ngrekasa, Sing diajab mung kepenake dhewe, Iya yen awake dhewe iki sugih. Lha wong kanggo mangan wae bisa diarani sedina kaping, pindho, Omah ya mung waton bisa kanggo ngeyub menawa kepanasan ulawa kodanan,” wangsulane Pak Krama Sam aa aan aan, “Wis pira-pira awake dhewe iki, sanajan kesrakat

bisa nyekolahake anak. Ya amarpa aku ora kepingin anake dhewe iki uripe kesrakat kaya wong tuwane. Nanging kok ya kebangeten jenenge bocah saiki. Ora ndeleng kahanane wong tuwane.

“Ya ngono kuwi, Pak, Kabeh iki jalaran pasrawungan kang; salah, Ubyang-ubyung mrono-mrene. Ra padha gelem sinau sing, tundhone kanggo nggayuh masa dhepane,” e Lia Krana kaya ngenti ngantia.

“Himma, judheg aku ngrasakake bocah saiki!” Pak Krama nggremeng, karo nyekel bathuke. Bu Krama meneng wae sajak ngrakit tembung kang bakal diandharake.

Pak Krama pancen lagi bingung, Lha kepriye anggone ora bingung, Apaja Erang alang lae are jang Pari cseli mati madang ara pelen, sekolah. Lan saiki embuh nglayap menyang ngendi, sih gawang-gawang ing mripate Pak Krama kaya ngapa pokale anake lanang.

“Pak, pokoke aku ora gelem sekolah yen ora ditukokake sepedha onta Aka isin kani si Ketiy yen mung nyepedha onthel, Mosok hari pini isih ngonthel, Isin aku, Pak!” swarane Pardi sero,

SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 112