marang kahananing urip iki. Ora mreduli marang apa kang, sedheng lan bakal tumindak, Dheweke
ngletipur ati, Mbokmenawa tresnane marang; “panji Wanthung” kang menehi Wulandari iku biyen isih nabet ing telenging ati,
Kaya dene Pak Gatot dhewe dadi wong mukti kaya biyen. Nyambut gawe ya mung yen gelem. Mangan tansah diladeni. Apa karemane mesthi keturutan Malah asring dheweke mbaleni “sejarahe” bi "
Kasunyatane, anggone Ema ora ana iku ora Hya iya saka pokal gawene Gatot, Timna kakubur kanthi upacara, kakubur kanthi tentrem lan rahayu. Let rong taun saka kedadeyan iku, Pak Gatot ngedol barang darbeke, Omah Pekarangan lan saweh dikon ngrumati ahli waris, Wulandari diajak urip ana kuthane, Ngayojakarta, “Tekan Ngayojakarta Pak Gatot dipapag dening, sanak-kadange lawas, Saiki wis padha ketemu tuwa, umure wis seket tuman, Ewadene guyone isih kaya dhek isih enem, jalaran tunggal hobine. Sadurunge mulih, Pak Gatot wis bisa “nebus” omahe biyen. Sing rada
dhemening atine Wulandari.
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 26
