Kaca:Sumunar.pdf/41

Kaca iki durung katitiwaca

“Yen ngono tiba begjane kowe, Dhik. Iki Iho, aku duwe karcis.”

“Tenan apa piye, Mas? Apa karcise turah?”

“Yen turah ngono ya ora Wong mung siji thil iki. Niyatku matu ya arep nonton, ning banjur dadakan ana susulan saka Kebumen, aku dikon bali, awit ana pêrlu penting, Kebeneran banget aku bisa ketemu sliramu, Dhik?”

“Ooo, ngono ta, Yen ngomo begjaku.”

“Iya, Dhik. Lha sliramu karo sapa?”

“Yen bae kok, Mas.”

“Rak isih tetepana Magelang ta, Dhik?”

“Sih, Mas!”

“Yen ngono ayo mampir pisan, Wang wis cedhak ngene, Karo maneh Mbakyumu ya wis kangen”

“Matur nuwun, Mas, Liya dina bae mengko dakperlokake sowan

“Mas Sunaryo, Kanca inspekhr saka Kebumen” | “O, apa Dhik Narya bocah Kebumen kae, sing awake lemu ginuk-

“Tya bener, Mas.”

”O, ya sukur, Ya wis ya, Dhik, aku selak kesusu, Galo wis dienteni jip ana dalan kae”

“Yawis, Mas, Ndherekke wae Iki ijole dhuwit karcis,” kandhaku karo NG Ten

is ora Mung kaya ngono bae teka arep dipanti. Tur

kaya karosapa?”

“Ya, matur nuwun banget Iho, Mas. Selamat berpisah dan selamat

kenya ndhuwuran klambi abang kang rupane sulistya banget,

SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 82