Katng basang kasdhikan dep akdl tangao Apal Bi rapi wiwit kisa mi
Tenan, bengi kuwi bojone sida ora bali. Embuh nginep nang endi, Bu Prapto Klimpungan Kamangka hawane adhem
“Wah, yen nganti bojoku nesu ngene iki kojur tenan aku,” grenenge Bu Prapto. “Gek lunga nyang endi bengi bengi ora bali? Aja-aja nginep nang omahe si Inah, kancane dhek jaman sekolah SMA mbiyen sing wis nem sasi iki dadirandha?”
Bu Prapto tambah mumet, Atine kêmritik, Nanging dheweke ora bisa
banget. i pokok-e.
“Iya, La, Bapakmu ana tugas ing njaban kutha,” wangsulane Bu Prapto
“Horeee, Bapak mesthi mengko nggawa oleh-oleh,” sorake Dewi Sekar Sari kang isih kelas loro SD, kad
Bu Prapto meneng, Ora sumaur, Nanging atine krasa mak dhepi Nggawa oleh-oleh? Ngrasakna nggawa oleh-oleh, Gelem bali wae wis apik. sik “Ya, wis, Kana ndhang cepet menyang sekolah. Mengko mundhak Wi
“Sunaryo nyuwun pamit,
Sunaryo lan Dewi Sekar Sari banjur salaman lan ngambung astane ibune, Bocah loro katon raket, Ora kaya Bapak lan Ibune kang lagi padha ora rukun. Tansah
Kira-kira jam setengah wolu, Bu Prapto tipun kantore bojone. Karepe ngono arep ngomong karo bojone.
“Halo, selamat pagi. Ada yang bisa saya bantu?” mangkono swarane waong lanang ing cedhak kupinge Bu Prapto,
“Sugeng enjing, Pak, Menapa saged pinanggih Pak Prapto?”
SUMUNAR #ntobgi Crita Cekak, 41
