“Yawis, In. Saiki awake dhewe cepet-cepet padha ngedoh saka papan kene Wis ra ana wektu maneh kanggo dhiskusi, Gelem ra gelem kowe kudu nylametake bebarengan karo aku,” kandhane Pardi nggeret tangane
karo ngingetke Simbahe sing katon mesem, Lambene sing wis tuwa katon
“Wis kana, Ndhuk, Gek ndhang cepet nyingkir saka papan kene. kowe, ya?”
Pardi mung mantiuik, Ora ngerti apa tegese omongane Simbah Paos Alie wis bingung Kipilye anggane bisi ank saka ksumarmi.
Indri wis diperet dening Pardi metu saka njero omah, Kanthi rerikatan Pardi myetarter vespa taun ban sing distandar cedhak ndalan.
Swarane klakson motor lan mobil nambahi swasana dadi miris, Wong-wong sadalan-dalan padha pating brengok lan udan tangis. Indri uga melu prembik-prembik nalika kelingan Simbahe sing ditinggal dhewe nang amah, Kamangka Simbahe lagi lara ketiban usuk lan gentheng, Gek priye mengko yen ana tsunami?
“Ya Allah ya Robbi, mugi Panjenengan paring keslametan dhumateng Simbah kula .. <" pandongane ldri ing batin.
Tenane aapa a banga wk cingak Ara Lang baraya sinambi ngelus dhadha. Nanging ana kang misuh-misuh sinambi clathu, “Asem, ki, Lha kepriye ta, taumami kok ra sida? Tiwas mlayu-mlayu kaya
Pardi lan Indri kang ora adoh saka patroli polisi uga krungu pengumuman kuwi.
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 46
