muyug nahan rasa. Aku kuwatir yen Ibu ngarani Martini tukang dandan. Aku wedi, aja-aja rembug iki mung nambahi pelaku.
“Kena apa kowe milih dheweke?”
“Pancen mung Martini sing cocog karo aku. Tur wis suwe aku kenal dheweke.”
“Terus, sing liyane?” pitakone sajak kaya dhetektif.
Ah, apa aku kudu blaka yen sabenere liyane iku mung kekancan bae?
“Mung kanca biyasa, Bu.” Wusanane aku matur,
“Kanca biyasa, piye?” Ibu sajak gumun.
“Ya winates kanggo nutupi calon tunggal.” Aku banjur blaka sula.
Ibu gumujeng kepingkel-pingkel nganti parane kacamata arep copot saka talingane. Aku ora ngerti, apa sing lucu?
“Kowe ora jujur, Nar, Yen ngono, kena apa kowe ora ngajokake calon siji bae? Dheweke wis dadi pacarmu, ta?”
Aku manthuk,
“Sing ndadekke gela iku kena apa pilihanmu wanita sing seneng
kanggo
macak iku sing ora dadi kersane Ibu. “Sakjane ora kaya ngono, Bu,” aku banjur wiwit wani nerangake,
“Martini dudu wanita sing seneng macak. Sebab ora marak bae wis ayu.
Nanging ana ing foto dandanane kaya ledhek kethek?”
Aku uga melu ngguyu nalika Ibu ngendika “ledhek kethek” karo menjep. Rasane wis meh ana kalodhangan, Mung kurang sethithik kanggo ngatasi bab kang ruwetiki,
Kawi salaka, Bu. Nalika nggawe foto iku Martini dak kongkon dandan menor supaya Ibu ga gana Arang njang kaa Mb bêra sarju Martini dadi mantune Ibu,” kandhaku blaka. yen
a a Pan AAK paha NGO GP Pikkene Ta
AL iane Ja aping BW dhi cen yakin yea Keh Wi aan
ti bap kan Wre pas pulih, Aku, kepepet. Kanthi cukat Ibu mbalekake rembugku. Aku mung Ora suwe lIbu ngendika maneh nakokake sapa satemene Martini kuwi.
Aku banjur critak sapa Martini iku, ana ngendi aku ketemu sepisanan, lan sapa sejatine wong tuwane. Pokoke critaku komplit-plit,
kamil
SUMUNAR Antofogi Crita Cekak, 55
