Kaca:Sumunar.pdf/79

Kaca iki durung katitiwaca

GRAHANA

Wiwik, Indriyani

Angin wengi iki sangsaya ngekes rumasuk ana ing balung sungsumku. Wengine dimumg paja-paja nalika tumlawunge mega nutupi endahe rembulan kang sumunar, sih cetha kagambar wewayanganmu nalika pamitninggalake aku esuk mau,

“Rengganis...” Hirih suaramu kaya ora kuwawa mbacutake aturmu. | Rengganis, aku njaluk pangapura. Kabeh mau dudu kekarepanku

“Aku ekhlas nampa kahanan iki, Mas. Becike Panjenengan kondur ing daleme Mbak Liestiyani. Piye-piyea dheweke kuwi kang luwih hak lan dadi garwa pinilih. Bener ngendikane Bapak Ibu, aku iki dudu sapa-sapa lan ora duweapa-apa. Urip lola, adoh pangkat lan drajat” ia mi” Hiwung atimu sangsaya lirih Jan tanpa daya nyawang

“Percaya aku, Mas, Aku ora apa-apa nampa kabeh gen kuwi pancen bisa gawe tentreming sii lan al Panje ngan kg sendal

p ”

Karo ngremet drijiku, Mas Aji anggone mandeng aku, Sorot aku. Sejatine aku ora lega nguntabake lakune Mas Aji kang, katon abot lan cetha simujid atine Ora krasa, luh iki tumetes ing pipi, sithik mbaka sithik. Sanajan ora

sungkawaning penggalihe.

SUMUNAR Arologi Crita Cekak, 70