ati-ati, supaya kowé bisa nylametké awakmu lan uga wong-wong sing pada ngrungokké piwulangmu.
5 1Timotius, nèk kowé arep mbenerké sedulur lanang sing tuwa, aja disenèni, nanging wongé diajèni kaya bapakmu déwé lan diejèk rembukan. Uga sedulur-sedulur lanang sing enom, dianggep kaya kakang lan adikmu déwé. 2Sedulur-sedulur wédok sing wis tuwa dianggep kaya ibumu déwé lan nèk ngomongi sedulur-sedulur wédok sing enom anggepa kaya adikmu déwé. Nèk ngomongi sing pantes lan karo ati sing resik.
3Mbok randa sing blas ora nduwé krandah kudu dirumati sing sak mestiné. 4Nanging mbok randa sing nduwé anak-putu, anak-putuné sing kudu ngrumati kanggo mbales kabetyikané wong tuwa. Kuwi sing disenengi karo Gusti Allah, jalaran kuwi ngétokké nèk pada nurut Gusti tenan. 5Lah wong wédok sing pantyèn randa tenan lan ora nduwé sapa-sapa blas kudu njagakké marang Gusti Allah. Awan-wengi kudu temen ndedonga marang Gusti Allah nyuwun pitulungané. 6Nanging randa sing uripé mung nuruti kesenengané, randa kuwi sakjané wis mati, senajan kétok ijik urip. 7Mulané Timotius, randa-randa kudu mbok wulangi sing tak omong kuwi mau, supaya ora kenèng disalahké wong. 8Nèk ènèng sedulur sing ora gelem ngrumati seduluré déwé, malah-malah seduluré déwé tunggal sak omah, wong kuwi ora dunung apa tegesé nurut Gusti lan klakuané ngungkul-ungkuli wong sing ora pretyaya marang Gusti Yésus.
9Pasamuan kudu ngrumati mbok randa, yakuwi, randa sing umuré swidak munggah lan sing mauné namung kawin sepisan, wong sing seneng nggawé betyik. 10Mulané wong kabèh kudu ngarani nèk dèkné kuwi wong apik. Kuduné wong sing ngrumati lan mulangi anak-anaké sing apik lan ora éman ngekèki inepan marang dayohé. Kuduné wong sing seneng ngladèni sedulur-sedulur ing pengandel lan sing seneng nulungi wong kangèlan, wong sing nglakoni sak wernané penggawéan sing apik. Mbok randa sing kaya ngono kuwi sing kudu ditulis jenengé nang buku.
11Nanging randa-randa sing ijik enom aja ditulis jenengé nang buku, awit nèk wong-wong kuwi pada nduwé seneng-senengan menèh terus pada ninggal Gusti lan pada nggolèk bojo menèh. 12Dadiné terus pada medot janjiné mauné. 13Karomenèh, jalaran ora nduwé penggawéan apa-apa, terus pada mlebu-metu turut omah nggunem wong liya lan mèlu-mèlu ngrusui uripé liyané. 14Mulané, karepku randa-randa sing ijik enom bèn pada nggolèk bojo menèh lan omah-omah waé, supaya pada nduwé anak lan bisa ngurusi brayaté déwé. Dadiné ora ngekèki jalaran marang mungsuhé awaké déwé kanggo nyalahké awaké déwé. 15Aku ngomong ngono kuwi, jalaran wis ènèng randa-randa sing ninggal Gusti lan nggugu marang Sétan. 16Nèk ènèng wong Kristen wédok nduwé randa nang omah, randa kuwi kudu dirumati, supaya ora dadi renggané pasamuan. Dadiné pasamuan bisa ngrumati randa-randa sing ora nduwé sapa-sapa.
17Timotius, para penuntun sing bisa nata lan nuntun pasamuan sing apik kudu ditambahi upahé, malah-malah penuntun sing tukang nggelarké pituturé Gusti lan sing tukang mulangi. Kuwi sak mestiné. 18Nang Kitab Sutyi lak wis ketulis ngéné ta: “Sapi sing ngiles aja dibingkem tyangkemé.” Lan Gusti Yésus déwé ngomong ngéné: “Wong sing nyambutgawé kudu nampa upahé.”
19-20Nèk ènèng sedulur nyalahké sakwijiné penuntun, aja ditampa nèk ora ènèng seksiné loro apa telu. Nèk penuntun kuwi pantyèn salah tenan,
