Suwene Anggonku Ngenteni

Sandhal Goreng

[ 1 ]Suwene Anggonku Ngenteni

Agatha Elma

TG

“Sis, handphone-ku geter ki! Kayane ana tilpun,” kandhaku lirih marang Siska, kanca kenthelku sing lungguh sabangku karo aku, nalika pelajaran Fisika lagi wae wiwit,

“Delok sik sapa sing tilpun. Yen penting, izin ning kamar mandi wae,” usule Siska.

Aku banjurngetokake HP-ku saka sak rok sisih tengen. Tak- penerke kacamataku, banjur takdelok jeneng sing muncul ing la- yar. Ora ana jenenge. Mung nomer tilpun. “Sapa, ya? Aja-ajawong iseng!”

“Sapa, Ma?” Siska takon kanthi swara lirih, wedi didukani Pak Anton, guruku Fisika.

“Kayane wong iseng!” aku semaur, banjur neruske nyathet lan sanalika iku uga HP-ku mandheg anggone geter. Lega rasaku.

“Tulung, sapa isa ngrewangi nyathet ning papan tulis, Bapak arep ning kantor guru sedhela, Kabeh kudu nyathet lan ora kena ribut!” ature Pak Anton, guru Fisika sing mustakane plonthos kaya profesor.

“Nggih, Paaaaakkk...,” bocah-bocah semaur bebarengan.

Sawise Pak Anton metu lan kira-kira wis adoh, kanca-kanca- ku padha wiwit rame.

Lagi wae aku arep nglebokake HP-ku dumadakan piranti komunikasi kuwi geter maneh.

“Siska! Nomer sing mau meneh!” kandhaku rada mbengok.

“Kene, ben aku waesing ngomong!” ujare Siska sinambi ngre- but HP-ku.

mp [ 2 ]

“Halo? Halo?! Sapa iki, kok meneng wae?! Mbok ya diwang- suli! Budheg, ya?!” Siska ngomong karo nesu-nesu. Omongane wiwit kasar. Ora sabar, Siska langsung mejet tombol end sing ana ing HP-ku. Siska pancen temperamen, nanging mestine dheweke ora kudu ngomong kaya ngono mau.

“Iki wong budheg, pa ya?!” Siska mangkel, banjur mbalekke HP-ku.

“Ya mbok menawa kowe ora krungu, Sis. Kelase awak dhe- we rame banget kaya pasar ngene! Mau kuwi kowe ora sopan, Sis! Ora samestine kowe ngomong kaya ngono,” aku nyeramahi Siska.

“Karepmu lah!”wangsulane karo jengkel.

HP-ku geter maneh lan sing metu nomer sing padha mau. Mbok menawa pancen ana kang wigati banget. Banjur, aku nga- deg saka kursiku, banjur mlayu ning kamar mandi sing ana ing cedhak aula. Siska ora takon aku arep ning ngendi. Sajake nesu tenan karo aku.

Aku cepet-cepetmlebu kamar mandi, banjurngunci lawange. Bejaku, kamar mandi sekolahku resik lan wangi, dadi aku orawedi semaput ning njero suwe.

“Halo?” wangsulanku nampa tilpun.

“Halo. Betul ini Agatha Flma?”

“Nggih, eh, betul. Mmmm... Maaf, Anda siapa, ya?”

“Saya staff redaksi Majalah Remaja. Jadi begini, Agatha kan pernah mengirimkan cerpen ke redaksi majalah kami, setelah kami baca, temyata layak muat. Kalau cerpen Agatha dimuatdi Majalah Remaja bagaimana? Agatha setuju?” mangkono swara sing diru- ngu Agatha saka HP-ne.

Kesempatan sing tak tunggu-tunggu wusanane teka uga! Da- di, ora mungkin tak tolak!

“Tentu, Mbak. Boleh,” semaurku kanthi swara seneng.

“Baiklah kalau begitu. Honornya akan ditransfer ke nomor rekening kamu, lalu kamu akan dikirimi majalah yang memuat cerpenmu. Terima kasih kalau begitu. Selamat siang, Agatha.”

=. ga [ 3 ]

“Nggih, Mbak. Terima kasih juga.”

Aku seneng banget! Meh wae aku njerit saking senenge. Un- tung wae aku isih eling yen aku ana ing njero kamar mandi. Nek aku nganti mbengok, dikira ana apa-apa.

KK

Sewulan, rong wulan, telung wulan mlaku.

Rasa senengku wis wiwit sirna saka atiku. Akeh pitakonan ngebaki pikiranku. Apa surasane ing tilpun biyen mung apus- apusan? Apa diundurlengemot? Apa, apa, apa... Aku jeleh dhewe karo kabeh pitakonanku.

Pikiranku ngungun. Dumadakan ana alesan masuk akal sing liwat ing pikiranku.

“Gek-gek merga Siska!” aku nyoba ngentha-entha.

Ya, mbokmenawa pancen bener. CaraneSiska nampa tilpun saka redhaksi Majalah Remaja kae pancen ora pantes, apa meneh nganggo ati nesu lan misuh-misuh. Wis, mesti merga kuwi! Amar- ga ora sopan. Ya ampuuuuuunnn...


KAN

Lagu Fergalicious keprungu saka ringtone HP-ku. Lagu nge- lingake babagan sing marakke aku kelingan karo pepinginanku telung wulan kepungkur. Takjupuk HP-ku sing laginyuwarakake salah sijining lagu favoritku.

“Halo?”

“Selamat siang. Apakah betul ini Agatha Elma?”

“Iya, ada apa, ya?”

“Saya dari Majalah Remaja. Majalah Remaja telah memutus- kan akan memuat cerpen yang pernah Agatha kirim, Namun se- belumnya saya ingin ngobrol-ngobrol dulu mengenai cerpen ka- MU. aaa ana aan mg dumadakan swara wong saka redhaksi Majalah Remaja kuwi ngilang.

Aku kriyap-kriyip. Takdeleng jeneng sing ana ing layar HP- ku. Jebule tilpun saka Anggi, kancaku. Pranyata tilpun mau sing marakake swara redhaktur majalah Remaja kuwi kandheg lan ilang. Tilpun saka Anggi mau banjur tak angkat.

WA [ 4 ]

Aku narik ambegan landhung, ngeling-eling kedadeyan sing meh wae nggawa aku napaki tataran sepisanan keberhasilanku.

Kegagalan setaun kepungkur tak alami maneh seminggu ke- pungkur. Pas dina Kemis, bali sekolah, adhiku takon karo aku, “Mbak, mau ditilpun saka Majalah Remaja, ora?”

“Hah? Guyon kowe! Ora mungkin, lah!” semaurku.

“Welaaaaahh.... Dikandhani kok ora percaya!”

“Ngapusi, ah kowe!”

“Takon wae karo Ibu! Mau Ibu sing ngangkat tilpune!”

Aku banjur cepet-cepet nggoleki Ibu, mundhut priksa sak tenane kepriye.

“Tya. Mau Majalah Remaja tilpun. Ibu matur yen kowe isih sekolah, banjur Ibu menehi nomer HP-mu. Ibu wis mundhut prik- sa, arep titip pesen apa ora, nanging jarene arep ngomong dhewe aro kowe bab cerkak sing tok kirimke. Apa ora tilpun ning HP- mu?” Aku ngrogoh sak rokku, njupuk HP-ku. Pas tak delok, ana missed call loro, nanging aku ora kenal nomer kuwi.

Aku banjur ngobrak-abrik lemariku sing kebak koleksi maja- ahku. Tak cocokke nomertilpun mau karo nomer tilpun Majalah Remaja. Cocok! Langsung tak coba nelpon nomer mau. Tilpun diangkat lan operator sing nampa tilpunku takon nomer erfension agian sing, tak karepke. Aku ora ngerti. Wis tak jelaske yen aku mau ditilpun karo redhaksi ngenani cerkak sing tak kirim. Jarene operator mau, akeh bagian ing kantor iku, kudu ngerti jelas sapa sing dikarepke. Tilpun tak tutup. Aku nglumpruk, lungguh ing rursi. Luh ing mripatku ora krasa mili liwat pipiku. Aku ngrasa getun banget. Ilang meneh kesempatanku...