Rondha
[ 49 ]RONDHA
Sumirah
Rokok disumet, disedhot kanthi mantep, nganti ipine katon kempot, Pikirane kebak pitakonan sing ora bisa kejawab, Pan Ngertia ag rah mangkat,” mangkono swarane lirih, “Wonten menapa, pitakone Joni marang pawongan kang awit mau lungguhan ana pos rondha, kai di ii ma pa apa, La Kowe cah wingi sore ora susah mêlumelut” f semaure pedhes iku ora ngerti yen Joni kuwi pendhudhuk Tepak aa A gka kan dhawa "| “Sapa sing arep melu-melu ditakoni apik-apik kok wangsulane ora ngepenakake ai? Aja-aja wong iki ora beres?” Jem pemenang ing, bian. menawa diematake, pawongan kuwi katon sangar lan lengene ana tatone. Wiwit awan mau wong kuwi wis katon liwat bola-bali ana ing kampung. Mung mubeng-mubeng terus! Joni tambah keweden.
- “Mas, Panjenengan saking pundi? Ketingalipun sanes tiyang ngriki?”
Joni ngwanek-ngwanekake takon. J Alan pancen dudu wong kene, Nanging saka kampung sebrang kali” Ipung yen kampung sebrang kali kuwi “Adhuh, apes tenan, Wis jam sanga kok ya durung ana sing teka Jal Denen ra Bahan SPG. Taken aisi a madan 4 ag ag NE Dhasun vad mau “ya. Kok ngerti yen aku saka Kalibening?” pawongan iku ganti takon. ENG aa Ka lag kei. nana kanga 1 i. Joni itarep nuthuk kenthongan supaya kanca-kancane enggal padha teka nusul rondha. Swara mecahake sepining wengi. Keprungu tekan desa sakiwa tengene desa kono, Sanajan kenthongan wis dithuthuk makaping-
SUMUNAR Antofogi Crita Cekak, 49 [ 50 ]“Ngerins, Wonten kersa napa?” Joni panti takon.
Pak Ahmad kuwi wong sing paling sugih neng, desane Joni. Krungu pitakonan kang kaya mangkono, Joni sangsaya cubriya. Aja-aja wong kuwi arep mgrampok omahe Pak Ahmad? Apa maneh saka njero jakete pawongan iku
“Aja-aja wong iki nggawa golok apa peso? Adhuuuwuh, mati akut Mengko yen aku dibabat piye? Semprul tenan ki, wis yah mene kok ya ora ana
“Tulung ... tulung .., se maling...” “Dhik, Sia dika ampah Ks ap Taek Aka ngali SINA PENGIN weruh daleme Pak Ahmad!” Pawongan mau
pitakone rampok. “Ana ngendi rampoke? Ayo diparani bareng; 4 “Wonten pos rondha,
Warga kampung kaget. Sasuwene iki kampunge ora tau ana rampok. Bareng krungu ana kabar rampok sing mlebu neng desane, para warga peso, pedhang, apadene tumbak. Banjur menyang pos rondha marani rampoke,
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 50 [ 51 ]“Bener pa Jon yen kuwi rampoke?” pitakone salah sawijine warpa malika weruh saka kadohan pawongan sangar lungguh aneng pos rondha.
“Leres, Pak. Rampoke niku malah sampun angsalangsalan, kok. Sampun mbekta buntelan ageng lan buntelan kardhus,” Joni, kok malah dikira ninggal mlayu karo bengok-bengok yen aku iki rampok. Wooo, dhasar bocah gendheng tenan sajake.”
Dheweke tetep lungguhan ana ing pos rondha karo udut nunggu mbok menawa ana wong sing teka lan bisa dijaluki tulung nuduhake omah
Nanging saiba kapete bareng saka kadohan katon wong akeh marani pos rondha lan keprungu swarane Joni,
“Niku lho, Pak, rampoke. Kula ajrih?”
Sawise Pak Ratmin lan warga kampung tekan ing pos rondha, nuli
mai aa WKE Warknu madati Bapak kk mboten dicepeng?” pil bingung, desa kene,” celathume Pak Ratmin, saba
Sinambi guyon dhewekenjewer Joni.
“Bocah di tulung kok malah mlayu ngarani rampok. Sesuk maneh rasah melu rondha, Bocah kecir wae, kok.”
Kabeh krungu guyone Pak Bandi, Joni meneng wae,
Kabeh warga padha bubar bali menyang omahe dhewe-dhewe. Joni isih katon mbesengutamarpa rumangsa diparapi kancane, “Wah, sebel... !” grenenge Joni ing pojoking ati. —ba—
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 51