Sri Panggung
[ 57 ]SRI PANGGUNG
Ki Bancak,
Jam wolu bengi wiwit talu. Minangka tandha menawa bakal kawilan babaring lakon Suminten edan, Sajroning panggung lagi diparingi warah
Sutradara, “Mas Jono, Panjenengan dadi Adipati Trenggalek.” “Inggih sendika, Pak.”
“Pak Mardi karo Marjo, mbanyol wae, ya?”
“Kula tampi, Pak, Nanging kula dereng pikantuk iket” selane Mas
“Nami, kowe kudu gelem dadi Suminten.”
“Pak, kula trimah dados...”
“Dadi apa? Iki ora kena dianyang; maneh,” kandhane si sutradara, Pak penonton. Wis, aja nganti nguciwani mundhak kurang prayoga. Lan aku bakal njolak panemune Jeng abal
“Panemu kados pundi, Pak Pur?” Ratmi gurawalan sumaur amarga
Ratmi, Saben-saben di
dedeg piadege kang aingset lan semak sinembul duwe KU Lamban kang anyengkir gadhing, Sanadyan wis palang taun jejodhohan karo Damminti nanging durung duwe momongan, Yé j
disandhang. Wayah bengi kudu sumadya dhapukan kepara jam siji.
“Paring dhawuh menapa, Pak?” Ratmi mbaleni pitakone, “ki Iho, Jeng, Wengi iki aku ndhapuk Nami supaya dadi Suminten, Mungguh panemumu kepriye?”
SUMUNAR Artofogi Crita Cekak, 57 [ 58 ]“Tadhah duka nggih, Pak? Kula boten saget matur, sakersa Panjenengan awit menika ingkang pirsa rak Panjenengan.”
“Ora. Iki aku njaluk panemumu, kira-kira apa bisa dheweke nindakake pakaryan wengi iki?”
“Menawi kula matur sampun duka nggih?”
“Wis ndhang matura. Kepriye, ta?”
“Nami menika prayoginipun dados prameswari Adipati Trenggalek
Krungu rembugane Ralmi lan Pak Purwa, sakala Nami muring- muring lan nuding-miding Ratmi, Swara kang ora enak lan kepenak metu
“Pak, Nami, ta?” A pa, gi mireng piyambak swantenipun Nami, , Nis lakon daka /” ujare Pak Pur wicaksana kang ngracik,” ujare anggone “Nanging kula mboten beteh Tampi suanten ingikang sengkring” a Ya wi bengi Is aka jaki Jaya ngapa kipmle NT. Yen ara bka mindakake karya kanthi bedik, sesuk dina candhake bakal dak inger Dhik Ning, Amarga malem Mingpu kang bakal teka ngepasi lakon Suminten edan, Tki Pancen rada abot. Nanging sepisan maneh bakal dak teter kaya ngapa kiprahe”
dados Raden Subroto rak garwane Dhik Nami, ta?”
“Menawi Mas Daryadi FHlartawiy yana ngungrum kula mangke menapa sabolen damel kisruh? Kamangka Dhik Nami kados wonten bibitanyel kaliyan
“Jeng, wengj iki akar bakal gawe greget seje” Hana, amargi jajbahan kula awrat lan oslih resik pam menika Iko...” Saran aa E Ta man alan entuk sponsor” gamelan, kenthongan utawa keprek katabuh. Tangara aa ak kaanan sati ks ê patapan kad yak wengi iku. Sadurunge jejer kapisan lumrahe mesthi ana ekstra awujud beksan srimpi apa gambyong. Malah ana kang ngarani ledhekan amarga para
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 58 [ 59 ]paragane ngleledhek pamer beksa, pamer trampiling wirama lincahing sabet Lan liya-liya. Ngiras pantes kanggo cecawis jejer kapisan supaya bisoa paragane komplitanggone nata dhampar lan ngatur busana jangkep.
Jejer kapisan wus kasirep, Tonil katutup. Ganti banyolan. Npiras karo Promosi saka sponsor kang paring dana murih seni kethoprak sangsaya maju.
Lumrahe, para penonton padha ngarep-arep kiprahe lan lucu pinter ngocok. Dhagelan kang kurang prigel marahi anyel penonton, mula dadi sutradara utawa dhalang kudu bisa ngepasake paragane.
Mula, Saben Mardi karo Marjo metu, penonton padha keplok rame, Malah ana kang mbalang buntelan isi rokok, dhuwit, sarung, klambi, dana. Janji akeh barange, Mardi karo Marjo sangsaya mempeng ana ing panggung, Malah kala-kala nganti rong jam ngladeni panyuwunan gendhing dolanan lan langgam,
Genti keliran taman,
Cempluk Warsiyah anake Sura Menggala diadhep para emban lan abdi. Sawuse bage-binage kasaru rawuhe Den Mas Subroto, Emban lan ebi padha sumingkir mbaka siji, mundhak ngribeti tamu kang lagi prapta.
“Nimas, apa Bapak ana ndalem?”
“Dhuh Raden, cadhong duka, Bapak nembe kemawon bidhal dhateng alas, maweni taneman lan pados kajeng.”
“Kene-kene kowe ora usah nyembah, Menawa nyembah iku yen aku
“Yak, ora usah pawadan, Kene jejer lenggar karo pun Kakang,
ngrangkul pundhake Warsiyah, ya si Ratmi, menapa Panji ih
“Apa? Ana apa, Nimas?”
“Sampam duka, nggih?”
“Ora. Aku ora bakal duka menawa karo kowe, Nimas.”
“Menawi Paduka jejer lan tresna kaliyan kula, mangke klentu. Wong kula menika namung anakipun tiyang ndhusun, mboten saget matur alus, asring saru lan kasar.”
“Nimas aja mikir sing ora-ora.”
“Lan malih, menapa boten damel kucem asmanipun keng Rama?”
“Aja lelewa, Nimas, Aku wis praseiya, lamun ora bisa ngepek kowe
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 59 [ 60 ]“Iya, Nimas.”
Paraga loro kuwi sangsaya lungguhe lan mepet pindha ginggang sarambut antara jalu lan wanita, Ngubel kapikut talining asmara. Tan kocapa, panggung Nari muri lan misuh-misuh.
ditumpangake ana pupune Mas Har, Blis iblis, malah kebayak wae dibledhehakel Apa men kopeke dingerteni bojoku, pa? Ooo, dhasar wedhus oleh ramban ijo?” Nami ngunek-unekake Ratmi nganti entek kurang golek. Dheweke ora kuwat nyawang bojone pentas ngungrum Ratmi kang dadi Cempluk. Saking kemropoke Nami, kudune pepasihane Raden Subroto dina Wa ah aaa beken aga KL AE kakah
Sakala gamelan srepeg tandha tengara menawa Warok Sura Menggala kudu enggal metu ing panggung. f Warok. Sutradhara utawa dhalang nyuwara bareng karo matune kang dadi jare teka durung rampung rembuge kasmarane Raden Sulroto karo Cempluk, kok wis ana keprak muni?”
“Adhuh-adhuh amit sewu, Ngger, Kula ...,” kandhane Warok Sura
“Bapa, kula ingkang nyuwun aksama,”
“Hemm, Pluk! Wedange bapak endi? Lho ana tamu agung barang kok Ora diaturi unjukan bara-bara karo nyamikan?” repot. asah
“Gusti, kepareng kula badhe nyawisaken unjukan sarta lampiranipun. Kepareng, nggih?” kad
“Ooo iya-iya, Nimas.”
“A... aa. amit Bapa, Kula kumawani jamah putri Bapa. Ning kula dhadha kula pancen tresna.”
SUMUNAR Antofogi Crita Cekak, 60 [ 61 ]“Menapa sampun dangu rawuhipun, Den?”
“Inggih sawetawis kirang langkung sekawan jam.”
“Ooosukur menawi Panjenengan kersa pinarak”
Rembugan panantinge bapake Warsiyah karo Den Mas Subroto nganti jng Tanah Sal kaki BANG mangkono calon mantu iku kudu bisa
kurmat marang maratuwa. nganti suwek,
“Ooo dhasar wedhus! Ora tata, ngrayah bojone liyan ndadak nganggo rewa-rewa!”
“Lho Lho! Mengko dhisik, ta!”
“Ora usah meweti Saiki taker karo aku?”
“Sepira luputku apuranen, Dhik. Wong aku iki mung nindakake wajib dadi Cempluk.”
“Layak seneng dadi Cempluk, "Wong dhapunmu nyempluk, dhasar bakul gethuk lan lenthuk senenge umi
Ding an Ka a nangi
“Ngimpi? Matamu lekna! Aku melek?” cagak, cukat lan tanggap Pak Purwa nyeblek pundhake Nami, Sakal kaget, tikelan bisa uwal, Ratmi terus mlayu. Nari mengo, sapa sing wani nyeblek, nganti lara?
“Niiii ... Ni. Kok kebangeten temen kowe, Ngga?”
“Paki Amu, Pak.” Kandhane Nami keweden.
“Dadi koweki pancen sujana, ta?”
“Sinten tiyange ingkang boten kenuopok ngertos bajone ngelus-elus, ngran wang WA TL Ma botn paia, Pak?
“Oo, dadi kowe durung bisa mbedakake temenan karo ora? Wong ki aja sok sujanan. Dadi seniman utawa seniwati iku panen akeh banget godhane, kalebu kowe sing ora kuwat podha, Bojomu iku pancen wasis dadi primadhona utawa role nom-noman, Dene Ratmi dakakoni pancen pantes menawa dakjuluki Sl Panggang Clpla Kawedhan, kang saiki dakgalar ini kudha Pandhangan kene; Mula ya Ni, iki mung sandhiwara kethoprak!” "kandhane Pak Pur.
“Pak, kula pancen lepat. Nyuwun...”
“Wis, ora usah digeget, Sing wis ya wis,”
“Ning, kola lajeng rikuh kaliyan Mbak Ratmi, Pak, Kados pundi?”
“Mengko aku sing kandha marang Ratmi anane salah pandakwa iki”
SUMUNAR Aasologi Crita Cekak, 61 [ 62 ]Ana ing panggung, Raden Subroto kaget bareng weruh rambute Genuk awuk arsan Wos Jem Bapalama slaga takon.
“Pluk, Cempluk. Kowe ki saka ngendi wae? We lah, bocah gawe
wae bedhug ram) ah KE madaar a AN lakuku mulat nyandhung semprong cerak pawon kae. Aku terus tiba. Men wae nyampluk lawang, monyet, Tanganku nglawe, klambiku nganti suwek.”
“Lha rambutmu kok madhukmadhul kuwi kena apa?” pitakone Paraga sing dadi Bapakne sajak gumun, Amarga kahanan mau geseh karo ailane,
“Anu, Pak. Saking kisruhku, jagung kang, digantung sandhuwuring pawon kae pedhot taline. Aku ketiban saombyok. Karepku, rambut bakal dak resiki, nanging aku wedi Bapak njur duka yen aku kesuwen ana ing pawon,”
dikarang dhewe,
“Nimas, wis Ora usah gawe wae.”
“Amil, Raden. Kula boten trampil, cubluk, lan ugi mboten trengginas sarta kirang samudayanipun”
“Ora, ora. Rambut modhalmadhul malah sangsaya pantes, Coba Garan panan, je agemane, kondhe, lan kebayakmu. Lho, kok suwek pinggire?
garep, benike kabeh, apa kosingepne?”
Dhasar lagi kepranan rupa, kaya ngapa wae dianggep pener lan bener. Karo mbenakake kebayak, sinambi nglirik kemben kang isi cengkir gadhing
Ing sajroning tobong, Nami nggeget lambe nganti metu getihe, Abang mbranang,
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 62