Undangan Sembako
[ 116 ]UNDANGAN SEMBAKO
Sri Widiastuti
Jago kluruk muni saursauran Manuk-manuk wis wiwit padha ngoceh, Mratandhani menawa wayahe wis bangun esuk. Kaya adat saben aku metu saka kamar. Sawise sesuci lan ngadhep Sing Gawe Urip, banjur menyang awoni adah kawe anta benddinané,
ina iki minggu katelu, Mula kaya padatan, aku cepak-cepak arep mangkat pengajian Ahad kang bakal diwiwiti jam enem iki. Yu Mento, emprit kang lagi golek pangan ing wit-witan ngarep omahku. ngajine apik tur lucu?”
“Mangkat, Yu! Entenana ? Aku i Kambi,”
ga sedhela, ya dakganti
Ora suwe anggoku ibut panti klambi. Yu Menin isih nunggu ing plataran karo nyawang, tetandurankt.
“Wis ayo, Yu! Liyane ngendi?”
“Durung padha mangkat, Bu. Dienteni karo mlaku wae.”
Aku runtang-runtung mlaku bareng Yu Mento, Sinambi mlaku alon- alon karo ngenteni kanca liyane, aku takom marang Yu Mento,
'Aku mung arep takon, Yu” H Waa a kaji akali wis ? We ingi iki bocah-bocah “O, undangan kuwi, ta? Wis kok Bu, aku wis nampa undangane” aa Yen ngono, Yu. Dalkddra durung” ana apata, Bu?” pitakone Yu Menta sajak kepengin luwih cetha. “Ora kok, Yu, Ora ana apa-apa. anga awake dhewe entuk
ana gak) ewa laku, aku karo Yu Mentp saka kidul weruh ketebang-ketebange Yu li sing saka kadohan karo bengok-bengok. “Yu Mento ..., Bu... Bune! Kula dientosi.” Gandheng dibengoki kaya ngono, aku lan Yu Merto ya nunggu “Pripun Yu Sudi, le dodol buwah-buwahan rak nggih krecep, ta?”
SUMUNAR Antofogi Crita Cekak, 116 [ 117 ]“O alah, Bul Kreceg napa! Sakniki kahanane niku pun beda! Boten kaya wingi-wingi. Sakniki sepi! Titip seket bali limolas, ngoten niku pun pinten- pinten dinten, Bu, Harak marahi rugi, ta?”
“Ya wis, Yu. Ditampa dhisik, Pancen kahanane ya lapi kaya ngene! Reregan ya ra umum kabeh regane, Durung nek ndelok TV kae Yul Anane mung dhemora uwis-uwis, Heeh ta Yu?”
“Lha enggih, Bu. Pemimpine nggih didhemo kon medhun, korupsi ten pundi-pundi papan,” ciuluke Yu Mento melu-melu urun rembug,
“Pancen bener kabeh kandhamu, Yu! Negarane dhewe ki janjane ya lagi lara. Lha piye ... ta? Ndilalah bae, neparane ki lagi diwenehi ppacoban karo Sing Maha Kuwasa, Ndhek emben awake dhewe wis ngrasakake anane lindhu kang gedhene ra jamak. Ngrusakake apa bae, ya omah, ya isine omah, ya uwong lanapa bae.”
“Leres minka, Bu!”
“Kabeh ora bisa suwala menawa kang gawe urip wis ngersakake, Ora bandha, ora bandhu, ora nyawa kabeh wis digarisake, Awake dhewe anane mung pasrah, Harak ngono ta, Yu!”
“Lha enggih. Ajeng pripun malih, Bu Endang? Wang pancen ngoten miku,” aloke Yu Mento,
Bareng wis meh tekan mesjid, Yu Mento takon marang Yu Sudi,
“Yu Sudi, aku takon, Apa undhangaranu wis kokgawa? Sebab ora bakal oleh.”
“Undangan apa, Yu?” Yu Sudi wiwit rada sengol
“Kuwi lho, Yu,” semaure Yu Mento saren, “Wingi sore ki cah-cah mbakmenawa disinggahke anakmu.”
Keprungu kandhane Yu Menia babagan bakal entuk dum-duman sembako lumantar surat undhangan, Yu Sudi semparet terus mulih, Tbuk nggone mlaku, Rasah nganggo menga-mengo, Tekan ngomah muring-muring cra karuwan. Anak-anake ditakoni kabeh ra ana sing ngerti, Sangsaya tambah nesu. Takon nwana-mrene kekitrang ra karu-karuwan. Jupuk pit mara neng nggone takmire,
“Sampun dibekta wong RT Ol, Yu,” sumaure takmir.
Tanpa sranta, Yu Sudi nyengkelak pit, mara nggone RT-ne,
“Pak RI, undhangan sembako kula teng pundi Kancane dha didumi, kok kula boten, Niku jenenge rak bedak-bedakke ta. Dadi RT ki kudune ngerti. Sing, kudune diwenehi ki sing wonge kekurangan. Ora malah kuwalik. Sing sugih-sugih lan sing mambu sedulur kok malah oleh, Niku
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, A [ 118 ]jenenge rak KKN, ta?! Dadi RT ra jegos bee kok ya dipilih karo rakyate! Apa njaluk didhemo?” grenenge Yu Sudi isih karo mangar-mangar lan muni-mini ra karu-karuwan sinambi lunga. Atine rumangsa lega amarga bisa ngunek- unekake RT-nesing dianggep ora adil marang dheweke,
Kana a aan ang maneng kae, KAN NANA Br lenger, takon ing batin, “Aku ki bengi ngimpi apa?”
Neng dalan, Yu Sudi ketemu karo Gotri. Dheweke upa banjur takon.
“Le, apa kowe ngrti sapa sing ngedum undhangan sembako!” h
“0, ngama Lik, nggene njenengan niku ketoke digawa kalih Doni. Niku Lho, anake Pak Dhe Suhar.”
Cengkelak. Yu Sudi ngenggokke pite terus ngener neng ngomahe Doni. Bareng wis ketemu banjur nakokake undangan sembako, “Kowe
nggawa 3
“Apa, dadi kowe ora nggawa undhangane? Biyangane tenan ki. Kabeh wis dha sentimen tenan karo aku, iyoh! Tak trima! Ning, arep takgoleki nganti ketemu. Dumeh wong ra duwe bae padha ngece karo aku.”
Tekan protelon desa, Yu Sudi ketemu Pak Nata,
“Ngapa je, Yu, kok ketoke lagi nesu?” takone Pak Nata. ,
“Lha pripun ta, Pak? Dumeh kula wog ra duwe malah diiyik-iyik. Napa men kula ora oleh ngoten, ta? Harak ngece ta niku? Wong sing ketok- ketok malah dha diumdang. Niku pripun Pak nek ngoten niku?”
“Oo, undhangan neng mesjid? Ngene Iho, Yu. Sing oleh undhangan kuwi wong-wong sing ora tau mangkat. Nek kowe rak sregep mangkat Dadi ya ora oleh undhangan. Ngono kuwi Iho, Yu! Wis dhong durung?”
“Yen ngaten nggih pun Pak, kula pun ngertos dhodhok selehe. Nuwun nggih, Pak?”
Ya Sudi nyengklak pite bablas neng, mesjid, Dum-duman sembako wis diwiwiti, Aku lan Yu Mento uga wis nampa, Kari nunggu Yu Sadi.
Bareng Yu Sudi nampa sembako, dheweke katon seneng atine, ketara ngguyangguyu sebab wis lali karo mau anggone muring-muring ngunek- tunêkake RT-nesing ora ngenti apa-apa. Bot-bote dadi RTI
Tekan ngomah, buntelan tas kresek ireng banjur dibukak, Jebul isine beras, mi, gula, lenga, lan andhuk!
“Alhamdulillah,” pamujine Yu Sudi,
Dhasar ...!!
Selokambang, 6 Agustus 2006
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 118