Wirang
[ 98 ]WIRANG
Ki Wahyudi Purnama
Wong urip bebrayan ing pasrawungan masarakat iku pancen kudu ngatiati. Ora mung waton, nanging kudu duwe wewaton yen bakal tumindak utawa ngarani liyan. Upa kudu duwe sangu kang cukup lan wawasan kang jembar. Dadi ora mung sarwa-sarwi deduwe sakabehe.
Kaya si Bandhol, satemene uripe mono kecukupan Nanging ndadekake pasulayan,
“Jarene wis dadi dhosen, Iha kak isih nduweni patrap kang ora becik?” jam setengah sanga wengi.
“Lha kepiye ta, kang? Kok kowe bisa duwe panemu kang kaya mangkono?!” pitakone Prapto nyauri omongane Bandhot, TT
“Ngene Iho Prap, durung suwe iki, nek ora kleru ngepasi dina Setu kepungkur, aku meruhi Pramono mlaku ing dalan boncengan karo wong wedok. Kamangka kowe ngerti ta Prap ..., yen Pramono iku wis duwe sisihan lan wis suwe anggone uri bebrayan karo Jumiyati, Malah wis duwe
ngomong,
“Lho Prap, nek dheweke iku ora dadi dhosen wae ora dadi apa. Lha Negeri, gek putrane wong kondhang pisan, Iha kok polahe kaya wong edan! kin aku, Prap ... isin aku! Horoh ... kepiye yen nganti konangan lan
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 98 [ 99 ]dimangerteni karo tangga-tangga liyane? Apa ara malah miranp-mirangke
“Aaah ... ora sudi wong ya wis gedhe, tuwa .,. rak ya ngerti ta yen tumindak selingkuh iku ora bener? Ora bedik? Malah kapara nerak angger- anggering apama lan ajining dhiri wanita?” wangsulane Bandhot kanthi rada sajak katon anyel lan mangkel
“Ora ta, Ndhot Sakjane kowe kuwi ngerti ora, t2? Sapa satemene wanita kang, diboncengake Mas Pramono nalika dina Setu kepungkur iku?” pitakone Prapto kang sajak kepingin ngerti saknyatane.
“Nek sing cetha, aku dhewe ora tepung karo wanito iku, Ning katone dudu bocah kene, wong dandanane wae kaya wong weden nakal” wangsulane Bandhot karo nggambarake pawongan waong wadon kang
Wong loro anggone ngrasani Pramono ngalor ngidul nganti kemput. Nganti lali Jan ora ngrasakake tekane pawongan kang wis wiwit mau ngadeg ana ing samburine Pos Rondha, Pawongan mau ora liya jebul Pramono! Ara ing mburi Pos Rondha, Pramono nggatekake kabeh apa kang dikandhakake Bandihot karo Prapto kang katone duwe panyakrabawa ala marang, dheweke, Ya perkara dina Setu anggone mboncengake wong wadon kang ora sengaja mburi pos rondha, rondhane Pramono, Prapto, Bandhot, lan Pak Kunta, Gegandhengan Bandhot
dirampungake kabeh bebarengan karo kanca-kancane Pramono ing kantor.
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 99 [ 100 ]wengi iku. Anggone tekan ngepos pancen disengaja metu mburi, jalaran
Pramono kepingin gawe kageting, Bandhot karo Prapto. Lha wong mau pamit
kok bisa teka rondha? Ya amarga ngerti yen dheweke dadi rasanan omongane
bocah loro mau, mula mung; banjur nggatekake lan nyetitekake tekan ngendi dheweke.
anggone ngandhakake Omongane bocah loso ngalor ngidul nganti ora ngrasakake wektu kang lumaku, jam ing pos ronda prondhan nuduhake 2330. Saka kadohan
aee DA E, mamng Pak Kara al marang pancen tuwih tuwa lan jumbuh karo piyayine Ya amarga aaa dadi kesangguhan lan kuwajibane dadi warganing masarakat murih njaga kahanan nindaki rondha. , sing gedhe pangapurane, ya?
Rada kasep anggonku mangkat rondha! Tki man milalah ana Gama, la membe bisa teka saiki.”
“Boten dados menapa, Paki Menika wau namung; sinambi ngobrol
= Bandhot
“Wah ... Yen dakwaspadakake saka kadohan kok katone gayeng anggone ngobrol. Iki mau ngrembuk babagan apa, ta?” Pak Kunta miwiti pangandikan kanthi semanak,
bokmenawa Pak Kunta bisa in
marang, Bandhot karo gedheg-gedheg katon isin lan anyel atine marang Prapto, banjur matur Pak Kumba, sawise Prapto rampung olehe cerita.
SUMUNAR gautolgi Crita Cekak, 100 [ 101 ]“Boten kok, Pak! Boten leres niku. Prapto mamung ngayawara kemawon. Kula boten matur ngaten, kok,” kandhane Bandhot gedheg-gedheg sajak ora ngakoni.
“Wis, diakoni wae, Kowera sah goroh lan ngapusi, Ndhot”
Pramono dumadakan mêtu saka mburi pos rondha kang wiwit mau mung ngenteni rawuhe Pak Kunia supaya bisa madhangake rasa cubaai
4 j-tanpi. Pi ota ngerti kahanan kaya mangkono Lanka kantil cuka E tanga kana nyekel tangane Pramono, terus dirukel, lan diadohake saka lambene Bandhot sing kandel.
“Omong kuwi nganggo tatanan, nganggo aturan. Diflesih dhisik bener “omongane sing isih nesu karo ngendhumake tangan lan mjalik diluwari saka pangrukete si Prapto, “Hiya, Mas, hiya. Wis sing sabar dhisik. Iki neng ngarepe Pak Kunta, lho. Sing sabar ya, Mas?” mangkono omongane Prapto marang Pramono,
"
“Hiya, Dhik... wis ora apa apa.”
“Nuwun sewu Iho, Pak Kunta,” Pramono matur marang, Pak Kunta karo unjal ambegan,
“Wis... yen wis lerem kene lenggah sing kepenak” Banjur A D ang a Pah Tah a naa war 4 jebul piyayine limpad tur rosa.
“Nggih, Pak. Nuwun sewu,” ujare Bandhot karo mrenahake anggone lungguh,
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 01 [ 102 ]Lungguhe jagongan dadi kaya ana rasa kang, ora kepenak amarga kahanan kang nembe wae rame, Pak Kunta banjur miwiti pangandikan.
“Dhik Pram, daksuwun supaya sabar dhisik.”
“nggih, Pak, Kula sendika dhawuh,” wangsulane Pramono karo mrenahake anggone sila.
nglangut. Nanging kabeh mau ira dirasa dening Bandhot amarga atine gela lan getun amarpa wirang,
SUMUNAR Antokgi Crita Cekak, 102